مسأله 1843 - خمس را بايد دو قسمت كنند، يك قسمت آن سهم سادات است وبايد به سيد فقير، يا سيد يتيم، يا بسيدى كه در سفر درمانده شده بدهند ونصف ديگر آن سهم امام (عليهالسلام) است كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرائط بدهند يا به مصرفى كه او اجازه مىدهد برسانند ولى اگر انسان بخواهد سهم امام عليهالسلام را بمجتهدى كه از او تقليد نمىكند بدهد، در صورتى باو اذن داده مىشود كه بداند آن مجتهد ومجتهدى كه از او تقليد مىكند، سهم امام (عليهالسلام) را بيك طور مصرف مىكنند.مسأله 1844 - سيد يتيمى كه باو خمس مىدهند، بايد فقير باشد ولى بسيدى كه در سفر درمانده شده، اگر چه در وطنش فقير نباشد، مىشود خمس داد.مسأله 1845 - بسيدى كه در سفر مانده شده، اگر سفر او سفر معصيت باشد يا خودش در معصيت باشد بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.مسأله 1846 - بسيدى كه عادل نيست مىشود خمس داد ولى بسيدى كه دوازده امامى نيست، نبايد خمس بدهند.مسأله 1847 - بسيدى كه معصيت كار است، اگر خمس دادن كمك بمعصيت او باشد نمىشود خمس داد.وبسيدى هم كه آشكارا معصيت مىكند، اگر چه دادن خمس كمك بمعصيت او نباشد، بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.مسأله 1848 - اگر كسى بگويد: سيدم نمىشود باو خمس داد، مگر آن كه دو نفر عادل، سيد بودن او را تصديق كنند، يا در بين مردم بطورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است.مسأله 1849 - بكسى كه در شهر خودش مشهور باشد كه سيد است، اگر چه انسان بسيد بودن او يقين نداشته باشد، مىشود خمس داد.مسأله 1850 - كسيكه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد باو