مسأله 2298 - اگر انسان طلبكار خود را حواله دهد كه طلبش را از ديگرى بگيرد وطلبكار وآن ديگرى قبول نمايند، كسيكه باو حواله شده بدهكار مىشود، وديگر طلبكار نمىتواند از بدهكار اولى مطالبه نمايد.مسأله 2299 - بدهكار وطلبكار وكسيكه باو حواله شده، بايد مكلف وعاقل باشند وكسى آنان را مجبور نكرده باشد ونيز بايد سفيه نباشند، يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند وهم چنين بايد محجور (كسيكه حاكم شرع او را از تصرف در مالش ممنوع كرده) نباشند ولى اگر حواله بر كسيكه مديون نيست داده شود در حواله دهنده وكسيكه باو حواله شده مهجور نبودن شرط نيست.مسأله 2300 - حواله درصورتى صحيح است كه كسيكه سر او حواله مىشود قبول نمايد اگر چه بدهكار باشد وهمان جنس بدهى او را باو حواله دهند.مسأله 2301 - موقعى كه انسان حواله مىدهد بايد بدهكار باشد، پس اگر بخواهد از كسى قرض كند، تا وقتى از او قرض نكرده نمىتواند او را بكسى حواله دهد كه آنچه را بعدا قرض مىدهد از آن كس بگيرد.مسأله 2302 - حواله دهنده وطلبكار بايد مقدار حواله وجنس آنرا بداند پس اگر مثلا ده من گندم وده تومان پول بيك نفر بدهكار باشد وباو بگويد يكى از دو طلب خود را از فلانى بگير وآنرا معين نكند، حواله درست نيست.مسأله 2303 - اگر بدهى واقعا معين باشد ولى بدهكار وطلبكار در موقع حواله دادن، مقدار آن جنس آنرا ندانند حواله صحيح است مثلا اگر طلب كسى را در دفتر نوشته باشد وپيش از ديدن دفتر حواله بدهد وبعددفتر را ببيند وبطلبكار مقدار طلبش را بگويد حواله صحيح مىباشد.
لطفا منتظر باشید ...
