توضیح المسائل نسخه متنی

دهد.

سوم - آن كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند وباحال جنابت يك روز يا چند روز روزه بگيرد.

چهارم - آن كه در ماه رمضان بدون اين كه تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده.ونيز اگر بعد از تحقيق با اين كه گمان دارد صبح شده، كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده قضاى آنروزه بر او واجب است.

بلكه اگر بعد از تحقيق شك كند كه صبح شده يا نه يا ظن پيدا كند بآنكه صبح نشده وكارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده احتياط واجب آنست كه قضاى روزه آنروز را بجا آورد.

پنجم - آن كه كسى بگويد صبح نشده وانسان بگفته او كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

ششم - آن كه كسى بگويد صبح شده وانسان بگفته او يقين نكند، يا خيال كند شوخى مىكند وكارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

هفتم - آن كه كور ومانند آن بگفته ديگرى افطار كنند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است.

هشتم - آن كه در هواى صاف بواسطه تاريكى يقين كند كه مغرب شده وافطار كند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است واگر شك داشته باشد كه مغرب شده وافطار كند ومعلوم شود مغرب نبوده كفاره هم واجب است.ولى اگر در هواى ابر بگمان اين كه مغرب شده افطار كند، بعد معلوم شود مغرب نبوده، قضا لازم نيست.

نهم - آن كه براى خنك شدن، مضمضه كند يعنى آب در دهان بگرداند وبى اختيار فرو رود واگر بيجهت مضمضه كند وفرو رود احتياط لازم قضا است.ولى اگر فراموش كند كه روزه است وآبرا فرو دهد يا براى وضو مضمضه كند و