توضیح المسائل نسخه متنی

مسأله 1938 - فقيرى كه ياد گرفتن صنعت براى او مشكل نيست بنابر احتياط واجب بايد ياد بگيرد وبا گرفتن زكوة زندگى نكند.ولى ماداميكه از تحصيل مخارج عاجز است، متيواند زكوة بگيرد.

مسأله 1939 - بكسى كه قبلا فقير بوده ومى گويد: فقيرم، اگر چه انسان از گفته او اطمينان پيدا نكند، مىشود زكوة داد.

مسأله 1940 - كسيكه مىگويد فقيرم وقبلا فقير نبوده يا معلوم نيست فقير بوده يا نه، چنانچه از گفته او اطمنيان پيدا نشود، احتياط واجب آنست كه باو زكوة ندهند.

مسأله 1941 - كسيكه بايد زكوة بدهد، اگر از فقيرى طلبكار باشد، مىتواند طلبى را كه از او دارد، بابت زكوة حساب كند.

مسأله 1942 - اگر فقير بميرد ومال او باندازه قرضش نباشد، انسان مىتواند طلبى را كه از او دارد بابت ركوة حساب كند.ولى اگر مال او باندازه قرضش باشد و ورثه قرض او را ندهند، يا به جهت ديگر انسان نتواند طلب خود را بگيرد، بنابر احتياط واجب نبايد طلبى را كه از او دارد، بابت زكوة حساب كند.

مسأله 1943 - چيزى را كه انسان بابت زكوة بفقير مىدهد لازم نيست باو بگويد كه زكوة است، بلكه اگر فقير خجالت بكشد، مستحب است باسم پيشكش بدهد ولى بايد قصد زكوة نمايد.

مسأله 1944 - اگر بخيال اين كه كسى فقير است باو زكوة

بدهد: بعد بفهمد فقير نبوده، يا از روى ندانستن مسأله بكسى كه مىداند فقير نيست زكوة بدهد.

چنانچه چيزى را كه باو داده باقى باشد، بايد از او بگيرد وبمستحق بدهد واگر از بين رفته باشد، پس اگر كسيكه آن چيز را گرفته مىدانسته زكوة است انسان بايد عوض آنرا از او بگيرد وبمستحق بدهد واگر نمىدانسته زكوة است، نمىتواند چيزى از او بگيرد وبايد از مال خودش زكوة را بمستحق بدهد.

مسأله 1945 - كسيكه بدهكار است ونمى تواند بدهى خود را بدهد، اگر چه مخارج سال خود را داشته باشد، مىتواند براى دادن قرض خود از سهم بدهكاران