توضیح المسائل نسخه متنی

انسان كسى را شيعه بداند وباو زكوة بدهد، بعد معلوم شود شيعه نبوده، بايد دوباره زكوة بدهد.

مسأله 1951 - اگر طفل يا ديوانه‌اى از شيعه فقير باشد، انسان مىتواند به ولى او زكوة بدهد، بقصد اين كه آنچه را مىدهد ملك طفل يا ديوانه باشد.

مسأله 1952 - اگر به ولى طفل وديوانه دسترسى ندارد، مىتواند خودش يا بوسيله يك نفر امين زكوة را بمصرف طفل يا ديوانه برساند وبايد موقعى كه زكوة بمصرف آنان مىرسد نيت زكوة كند.

مسأله 1953 - بفقيرى كه گدائى مىكند، مىشود زكوة داد ولى بكسى كه زكوة را در معصيت مصرف مىكند.

نمىشود زكوة داد.

مسأله 1954 - بكسى كه معصيت كبيره را آشكارا بجا مىآورد، احتياط واجب آنست كه زكوة ندهند.

مسأله 1955 - بكسى كه بدهكار است ونمى تواند بدهى خود را بدهد، اگر چه مخارج او بر انسان واجب باشد، مىشود زكوة داد كه بدهى خود را بپردازد.

مسأله 1956 - انسان نمىتواند مخارج كسانى را كه مثل اولاد خرجشان بر او واجب است از زكوة بدهد، ولى اگر مخارج آنان را ندهد، ديگران مىتوانند بآنان زكوة بدهند.

مسأله 1957 - اگر انسان زكوة به پسرش بدهد كه خرج زدن ونوكر وكلفت خود نمايد اشكال ندارد.

مسأله 1958 - اگر پسر به كتابهاى علمى دينى احتياج داشته باشد، پدر مىتواند براى خريدن آنها باو زكوة بدهد.

مسأله 1959 - پدر مىتواند به پسرش زكوة بدهد كه براى خود زن بگيرد و پسر هم مىتواند براى آن كه پدرش زن بگيرد زكاة خود را به او بدهد.

مسأله 1960 - به زنى كه شوهرش مخارج او را مىدهد، يا خرجى نمىدهد ولى ممكن است او را بدادن خرجى مجبور كنند، نمىشود زكوة داد.