توضیح المسائل نسخه متنی

پنجم - وقتى بحيوان برسد كه مرده باشد، يااگرزنده است باندازه سر بريدن آن وقت نباشد وچنانچه باندازه سر بريدن وقت باشد وسر حيوان را نبرد تا بميرد حرام است.

مسأله 2611 - اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند، ويكى از آنان مسلمان وديگرى كافر باشد آن حيوان حلال نيست واگر هر دو مسلمان باشند ويكى از آندو نام خدا را ببرد وديگرى عمدا نام خدا را نبرد، آن حيوان حلال نيست بنابر احتياط لازم.

مسأله 2612 - اگر بعد از آن كه حيوانى را تير زدند مثلا در آب بيفتد وانسان بداند كه حيوان بواسطه تير وافتادن در آب جان داده، حلال نيست بلكه اگر شك كند كه فقط براى تير بوده يا نه، حلال نمىباشد واگر حيوانى را شكار كنند واز نظر ناپديد شود وبعد از آن مرده آن حيوان پيدا شود اگر بدانند كه موت آن فقد مستند به سلاح شكار بوده حلال است ولى اگر احتمال دهند كه سلاح شكار به ضميمه چيز ديگر سبب مرگ حيوان شده
محكوم بنجاست وحرمت است.

مسأله 2613 - اگر با سگ غصبى يااسلحه غصبى حيوان را شكار كند، شكار حلال است ومال خود او مىشود ولى گذشته از اين كه گناه كرده، بايد اجرت اسلحه يا سگ را بصاحبش بدهد.

مسأله 2614 - اگر با شمشير يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح است باشرطهائى كه درمسألة (2610) گفته شد، حيوانى را دو قسمت كنند، وسر وگردن در يك قسمت بماند وانسان وقتى برسد كه حيوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است وهم چنين است اگر حيوان زنده باشد ولى باندازه سر بريدن وقت نباشد اما اگر باندازه سر بريدن وقت باشد وممكن باشد كه مقدارى زنده بماند، قسمتى كه سرو گردن ندارد حرام وقسمتى كه سرو گردن دارد، اگر سر آن را بدستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال وگرنه آن هم حرام ميباشد.

مسأله 2615 - اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگرى كه‌شكار كردن با آن صحيح نيست، حيوانى را دو قسمت كنند، قسمتى كه سر وگردن ندارد حرام است وقسمتى كه سر وگردن دارد، اگر زنده باشد وممكن باشد كه مقدارى زنده بماند وسر آن را