توضیح المسائل نسخه متنی

كارهائى انجام دهند، يا بگويد: بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد، يا اين كه چيزى از مال او را بكسى تمليك يا صرف در خيرات ومبرات كنند يا براى اولاد خود وكسانى كه اختيار آنان با او است قيم وسر پرست معين كند وكسى را كه باو وصيت مىكنند وصى مىگويند.

مسأله 2704 - كسيكه نمىتواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خورا بفهماند، براى هر كارى مىتواند وصيت كند ولى كسيكه مىتواند حرف بزند بنابر احتياط اكتفا باشاره يا نوشته نكند.

مسأله 2705 - اگر نوشته‌اى بامضاء يا مهر ميت ببينند، چنانچه مقصود او را بفهماند ومعلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته، بنابر احتياط لازم بايد تا مقدار ثلث مطابق آن عمل كنند ولى نسبت بسهم صغير اين احتياط خلاف احتياط است لكن بعد از بلوغ تا مقدار ثلث اين احتياط را ترك نكند بلكه اگر بدانند مقصودش وصيت كردن نبوده وچيزهائى را نوشته است كه بعدا مطابق آن وصيت كند، احتياط واجب آنست كه بآن عمل نمايند ونسبت بسهم صغير احتياط مراعات شود.

مسأله 2706 - كسيكه وصيت مىكند بايد عاقل باشد واز روى اختيار وصيت كند وبايد سفيه نباشد يعنى: مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكند ولى بالغ بودن شرط صحت وصيت نيست وهمين قدر كه وصيت كننده ده سال داشته باشد وراه هاى خيرو كارهاى نيك را بشناسد مىتواند بكارهاى خير وصيت كند.

مسأله 2707 - كسيكه از روى عمد بقصد خود كشى مثلا زخمى بخود زده يا سمى خورده است كه بواسطه آن، يقين يا گمان به مردن او پيدا مىشود، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را بمصرفى برسانند، صحيح نيست.

مسأله 2708 - در وصيت تمليكيه قبول موصى له معتبر است پس اگر شخصى وصيت كند كه چيزى بكسى بدهند درصورتى آن كس آن چيز را مالك مىشود كه وصيت را قبول كند ولازم نيست قبول بعد از موت وصيت كننده باشد بلكه اگر پيش از موت او هم باشد كفايت مىكند بلى اگر قبول پيش از موت وصيت كننده باشد به مجرد قبول آن چيز را مالك نمىشود بلكه بعد از موت وصيت كننده بدون