توضیح المسائل نسخه متنی

وضو كند وبا دست خود مسح نمايد، واگر نمىتواند بايد نائبش دست او را بگيرد وبجاى مسح او بكشد، واگر اين هم ممكن نيست بايد از دست او رطوبت بگيرند و با آن رطوبت، سرو پاى او را مسح كنند.

مسأله 293 - هر كدام از كارهاى وضو را كه مىتواند بتنهائى انجام دهد، نبايد در آن كمك بگيرد.

شرط دوازدهم - آن كه استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد.

مسأله 294 - كسى كه بترسد كه اگر وضو بگيرد، مريض شود يا اگر آب را بمصرف وضو برساند تشنه بماند، نبايد وضو بگيرد وبايد تيمم كند واگر نداند كه آب براى او ضرر دارد و وضو بگيرد وبعد بفهمد ضرر داشته، احتياط واجب آنست كه علاوه بر وضو تيمم نيز بنمايد واگر با آن وضو نماز را بجا آورده تيمم نيز بنمايد ونماز را اعاده كند واگر بعد از وضوئيكه با جهل بضرر گرفته ضرر رفع شد احتياطا دوباره وضو بگيرد.

مسأله 295 - اگر رساندن آب بصورت ودستها بمقدار كمى كه وضو با آن صحيح است ضرر ندارد وبيشتر از آن ضرر دارد، بايد با همان مقدار وضو بگيرد.

شرط سيزدهم - آن كه در اعضاء وضو مانعى از رسيدن آب نباشد.

مسأله 297 - اگر زير ناخن چرك باشد، وضو اشكال ندارد ولى اگر ناخن را بگيرند، بايد براى وضو آن چرك را بر طرف كنند، ونيز اگر ناخن بيشتر از معمول بلند باشد، بايد چرك زير مقدارى را كه از معمول بلند تر است بر طرف نمايند.

مسأله 298 - اگر در صورت ودستها وجلوى سرو روى پاها بواسطه سوختن يا چيز ديگر برآمدگى پيدا شود، شستن ومسح روى آن كافيست و چنانچه سوراخ شود، رساندن آب

بزير پوست لازم نيست بلكه اگر پوست يك قسمت آن كنده شود لازم نيست آب را بزير قسمتى كه كنده نشده برساند، ولى چنانچه پوستى كه كنده شده گاهى ببدن مىچسبد وگاهى بلند مىشود، بايد آنرا قطع كند يا آب را بزير آن برساند.

مسأله 299 - اگر انسان شك كند كه باعضاى وضوى او چيزى چسبيده يا