توضیح المسائل نسخه متنی

نمىشود.

پنجم - چيزهايى كه عقل را از بين مىبرد: مانند ديوانگى ومستى و بيهوشى.

ششم - استحاضه زنان كه بعدا گفته مىشود.

هفتم - كارى كه براى آن بايد غسل كرد مانند جنابت وحيض ونفاس وحكم مس ميت در جاى خود گفته مىشود.

احكام وضوى جبيره اى چيزى كه با آن زخم وشكسته را مىبندند ودوائى كه روى زخم ومانند آن مىگذارند جبيره ناميده مىشود.

مسأله 330 - اگر در يكى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شكستگى باشد چنانچه روى آن باز است وآب براى آن ضرر ندارد، بايد بطور معمول وضو گرفت.

مسأله 331 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت ودستها است وروى آن باز است وآب ريختن روى آن ضرر دارد چنانچه كشيدن دست تربر آن ضرر ندارد بايد دست تربران بكشد واگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است و نمىشود آب كشيد.

بايد اطراف زخم را بطورى كه در وضو گفته شد از بالا به پائين بشوبيد.وگذاردن پارچه روى زخم ودست بر آن كشيدن لازم نيست اگر چه بهتر است.

مسأله 332 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در جلوى سريا روى پاها است و روى آن باز است، چنانچه نتواند آنرا مسح كند.

بايد پارچه پاكى روى آن بگذارد و روى پارچه را با ترى آب وضو كه در دست مانده مسح كند وبنابر احتياط لازم تيمم هم بنمايد واگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد، مسح لازم نيست ولى بايد بعد از وضو تيمم نمايد.

مسأله 333 - اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته باشد، چنانچه باز كردن آن ممكن است وآب هم براى آن ضرر ندارد، بايد باز كند ووضو بگيرد، چه زخم ومانند آن در صورت ودستها باشد، يا جلوى سروروى پاها.