رسول خدا صلّى الله عليه وآله كه مورد عنايت و تربيت خاصّ الهى است، برنامه هاى ويژه اى هم از سوى خدا بر عهده دارد. فرمان به او براى تسبيح، بيش از فرمان هاى ديگر است. آيات قرآن را اگر بنگريم، مىبينيم كه خطاب خداوند به پيامبر، و دستور به توكّل، هشت مرتبه، به سجده دو مرتبه، به استغفار هشت مرتبه، به عبادت پنج مرتبه، به ذكر خدا پنج مرتبه و به تكبير دو مرتبه است، ولى فرمان به تسبيح، شانزده مرتبه آمده است، آن هم در حالات مختلف و شرايط گوناگون، به نحوى كه پيامبر، همواره توجّه به خدا داشته باشد. از اين رو، در كنار دستور به تسبيح، جملاتى از اين قبيل وجود دارد:1- قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا(401) پيش از طلوع خورشيد و پس از غروب آن.2- وَمِنْ ءَانَآئِ الَّيْلِ فَسَبِّحْ وَاءَطْرَافَ النَّهَارِ(402) در ساعات شب و روز، خدا را تسبيح كن.3- وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِىِّ وَالاِْبْكَارِ(403) در شب و اوّل روز، خدا را تسبيح و ستايش كن.4- وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ(404) هنگام برخاستن از خواب يا غير آن، خدا را تسبيح كن.اين، اهميّت ذكر سبحان الله را مىرساند و سازندگى آنرا در فكر و عمل انسان نمازگزار بيان مىكند.امام سجاد عليه السلام فرمود:اذا قالَ العبدُ: سُبحانَ اللّه، صلّى عَليه كُلَ مَلَكٍ(405) هر گاه بنده اى سبحان الله بگويد، همه فرشتگان بر او درود مىگويند.
لطفا منتظر باشید ...
