قرآن، ثمره نماز را، باز داشتن از فحشاء و منكر مىداند إِنَّ الصَّلَوةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنكَرِ(109)و اين خاصيّت، مغز و محتواى اصلى نماز و نشان قبولى اعمال و عبادات است. هسته بى مغز، رشد نمى كند و ثمر نمى دهد. نماز بدون بازداشتن از بدى ها، همان عبادت بى محتواست.امام صادق عليه السلام در بيان اين نشانه، مىفرمايد: مَنْ اَحَبّ اَنْ يَعْلَمَ اَقُبِلَتْ صَلاتُه اَمْ لَمْ تُقْبَل، فَلْينظُر هَلْ مَنَعتْهُ صَلاتُه عَنِ الْفَحشاءِ وَالمنكر؟ فَبقَدرِ ما ضَعَتْهُ قُبِلَتْ مِنه (110)هر كس دوست دارد بداند نمازش قبول شده يا نه، ببيند كه آيا نمازش او را از گناه و زشتى باز داشته يا نه پس به هر قدر كه نمازش او را از گناه باز داشته، به همان اندازه نمازش قبول شده است.