عبادت، به معناى اظهار ذلّت، عالى ترين نوع تذلّل و كرنش در برابر خداوند است. در اهميّت آن، همين بس كه آفرينش هستى و بعثت پيامبران (عالم تكوين و تشريع) براى عبادت است. خداوند مىفرمايد:وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالاِْنسَ إِلا لِيَعْبُدُونِ(1)هدف آفرينش هستى و جن و انس، عبادت خداوند است.كارنامه همه انبياء و رسالت آنان نيز، دعوت مردم به پرستش خداوند بوده است: وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِى كُلِّ اءُمَّةٍ رَّسُولاً اءَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّغُوتَ(2)پس هدف از خلقت جهان و بعثت پيامبران، عبادت خدا بوده است.روشن است كه خداى متعال، نيازى به عبادت ما ندارد، فَإِنَّ اللّهَ غَنِىُّ عَنكُمْ(3) و سود عبادت، به خود پرستندگان برمى گردد، همچنانكه درس خواندن شاگردان به نفع خود آنان است و سودى براى معلّم ندارد.
لطفا منتظر باشید ...
