انسان، همواره در برابر برخوردارى از نعمت ها، زبان ستايش و بندگى دارد. يادآورى نعمت هاى بيشمار خداوند، مىتواند قوى ترين انگيزه براى توجه به خدا و عبادت او باشد. در مناجات هاى امامان معصوم، معمولاً ابتدا نعمت هاى خداوند، حتى قبل از تولّد انسان، به يادآورده مىشود و از اين راه، محبت انسان به خدا را زنده مىسازد آنگاه درخواست نياز از او مىكند. خداوند هم مىفرمايد:فَلْيَعْبُدُواْ رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ، الَّذِىَّ اءَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَءَامَنَهُم مِّنْ خَوْفِ(4)مردم پروردگار اين كعبه را بپرستند، او را كه از گرسنگى سيرشان كرد و از ترس، ايمنشان نمود.در آيه اى ديگر است، پروردگارتان را بندگى كنيد، چون شمارا آفريد.
لطفا منتظر باشید ...
