بسيارند آنانكه گرفتار فرجام بد و عاقبت سوء شدند. حُسن عاقبت و عاقبت بخيرى نعمت بزرگى است كه اولياء خدا همواره از خداوند مىطلبيده اند. حضرت يوسف از خدا خواسته كه: مرا مسلمان بميران وَ تَوَفَّنِى مُسْلِماً(38)قرآن مىگويد: خردمندان، يكى از خواسته هايشان از خدا آنست كه آنان را با نيكان بميراند. وَتَوَفَّنَا مَعَ الاَْبْرَارِ(39)درخواست هدايت به صراط مستقيم، دعا به تداوم اين راه است و قرآن در چند جا عاقبت را از آنِ اهل تقوا مىشمارد: وَالْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ(40)مگر شيطان با آنهمه عبادت، از محضر خدا رانده نگشت مگر افرادى پس از يك عمر نماز و عبادت، در بدترين وضع روحى و عملى و گمراهى از دنيا نرفتند؟ پس نبايد به وضع فعلى مغرور شد!