ولايت و رهبرى صحيح و آسمانى، همه بندگان خدا و بندگى ها و نماز و حجّ و جهاد و... را در مسير الهى قرار مىدهد و به آنها جهت شايسته مىبخشد. مثل ايران امروز كه با برخوردارى از ولايت فقيه، راه رو به رشدى را مىپيمايد. در مقابل، كشورهاى اسلامى ديگر، با آنكه نماز و روزه و... دارند ولى بخاطر انحراف در خط سياسى و رهبرى، در ذلّت اند.رهبرى جامعه، همانند راننده در يك ماشين است. اگر همه سرنشينان، شيك و مرتب و مؤدّب باشند ولى راننده مست باشد يا جاده منحرف باشد، سقوط در پيش است. ولى اگر راننده، سالم و با تجربه باشد، هر چند مسافران، كهنه پوش و نامرتب باشند، اين سفر به مقصد مىرسد.در حديث از امام باقر عليه السلام است: مَنْ د انَ اللّهَ بعبادَةٍ يَجْهَدُ فيها نَفْسَهُ وَ لا اِمام لَهُ مِنَ اللّه فَسَعْيُهُ غَير مُقْبُولٍ(96)كسى كه به خدا ايمان دارد وعبادت هاى طاقت فرسا هم انجام مىدهد ولى امام لايقى از طرف خدا ندارد، تلاشش بى فايده است.اگر رهبر آسمانى بود، پرستش خدا به طاغوت پرستى كشيده نمى شد و قوانين آسمانى تبديل به خرافات نمى گرديد و نمازهاى جمعه، با همه شكوهش، به نفع طاغوت ها نمى انجاميد و حج، اين مظهر قدرت و عزّت اسلام و مسلمين، چنين بى اثر يا به سود حكام دور از اسلام تبديل نمى شد.در حديث مىخوانيم: فَمَنْ لَم يَتَوَّلنا لَم يَرْفَعِ اللّهُ لَهُ عَمَلاً(97) هر كس ولايت و رهبرى ما را نپذيرد، خدا هم اعمال او را قبول نمى كند.حضرت على عليه السلام فرمود: ما باب الله هستيم و راه خدا از طريق ما معرّفى و شناخته مىشود.(98)پس شرط قبولى عبادات، ولايت است. ولى همراهش بايد تقوا هم باشد. امام باقر عليه السلام مىفرمايد: وَ ما تَنالُ وِلايَتَنا اِلاّ بِالعَمَلِ وَالوَرَعِ(99)در خط رهبرى ما نيست، مگر آنانكه اهل عمل و تقوا باشد.
لطفا منتظر باشید ...
