لطفا منتظر باشید ...
5- على بن الحسين بن موسى بن بابويه قمى
آن بزرگوار معروف به ابن بابويه است و از او به عنوان صدوق اول نامبرده مىشود. رجالى بزرگ و مشهور، نجاشى راجع به او مىگويد: شيخ القمييّن در زمان خودش و متقدم و فقيه و ثقه آنان. او به عراق آمد و با حسين بن روح - وكيل ناحيه مباركه - ملاقات كرد و مسايلى از او پرسش نمود. سپس با او به وسيله على بن جعفر اسود، مكاتبه كرد و از او خواست كه عريضهاى را كه به حضرت صاحب عليهالسّلام نوشته بود، به آن حضرت برساند و در آن نامه از آقا خواسته بود كه از خدا بخواهند پسرى به او عطا فرمايد و بعد، جواب از ناحيه مقدّسه آمد كه ما دعا كرده و خدا را در مورد حاجت تو خوانديم و به زودى دو پسر نيكوكار به تو عطا خواهد شد. و آنگاه دو پسر، يكى ابوجعفر، صدوق معروف و ديگرى ابوعبداللَّه براى او متولّد شدند. (88)و همو حدود بيست كتاب را از آن بزرگوار اسم مىبرد. وليكن از كلام فرزند برومندش صدوق معروف - بنابر آنچه كه از فهرست ابن نديم نقل شده - استفاده مىشود كه او دويست كتاب و تأليف داشته است. (89)
ولى مع الاسف آن آثار ضايع شده و چيزى از آنها دز دست نيست.
مرحوم علّامه اعلى اللَّهمقامه در مختلف فتاواى او را نقل كرده است و يكى از افاضل حوزه علميه قم، حجت الاسلام و المسلمين مرحوم آقاى شيخ عبدالرحيم بروجردى رحمةاللَّهعليه فتاواى او را جمع آورى كرده و به ضميمه فتاواى ابن ابى عقيل به نام "فتاوىالعلمين" چاپ و منتشر ساخته است.
فتاواى اين بزرگوار از اعتبار خاصى برخوردار بوده و هست به طورى كه طبق نقل فقيه طراز اول شيعه، مرحوم شهيد اوّل اعلى اللَّهمقامه، اصحاب به آنچه كه در كتاب شرايع شيخ ابن بابويه رحمةاللَّهعليه بود، به هنگامى كه نصّى را در مسألهاى نمىيافتند، تمسّك كرده، فتواى او را مانند روايت وى به حساب مىآوردند و اين به خاطر حسن ظنى بود كه به او داشتند. (90)
در جلالت قدر آن بزرگوار همين بس كه حضرت امام حسن عسكرى عليهالسّلام در توقيع شريفى كه براى او فرستاده در خطاب به او مرقوم فرمودهاند: يا شَيْخى وَ مُعْتَمَدى وَ فَقيهى: اى شيخ من و محل اعتماد من و فقيه من!
گروهى از اهل قم مىگويند: ما در سال وفات ابن بابويه در بغداد بوديم و على بن محمد سمرى - از وكلاى ناحيه مقدسه - پيوسته از ما راجع به ابن بابويه سؤال مىكرد و ما مىگفتيم: نامه رسيده و او سالم است و كارهاى خود را تدبير مىكند. گذشت تا روزى از ما همان پرسش را كرد و ما هم بدانگونه جواب داديم. او گفت: خداوند در مورد على بن الحسين - ابن بابويه - به شما اجر و پاداش دهد، چه آنكه او در همين ساعت قبض روح شد.
آنان مىگويند: ما آن تاريخ را از نظر ماه و روز و ساعت، ثبت كرديم و بعد از هفده يا هجده روز كه نامه آمد، خبر داده بودند كه آن بزرگوار در همان ساعت از دنيا رفته بوده است. (91)
بارى آن عالم جليل القدر و متقدم در قم كه زادگاه و پايگاه اصلى وى بوده، از دنيا رفت و داراى بقعه و بارگاهى است و قبر شريفش زيارتگاه اهل دل و حاجتمندان و علاقمندان است.
