[معاويه براى بيعت با من از شام حركت نكرد. به سفيرم نوشتم]: همين كه اين نامه را دريافت كردى، معاويه را به يكسره كردن كار وادار و با او برخوردى قاطع داشته باش. و سرانجام در انتخاب جنگى آواره كننده از وطن يا صلحى زبون ساز آزادش بگذار. اگر جنگ را برگزيد پيمان امانى را كه به او داده شده است به نزدش بيفكن، و اگر صلح را انتخاب كرد، از او بيعت بگير.
نامه اى به معاويه
به معاويه نوشتم كه بسيارى از مردم را به ورطه هلاكت كشاندى. با گمراهيت فريبشان دادى و به خيزابه هاى مرگبارشان سپردى، تا در كام سياهى ها فرو رفتند، و در تلاطم انواع شبهه ها غوطهور شدند; به گونه اى كه از راستاى خويش به بى راهه رفتند و در سير قهقرايى، واپس افتادند و بر نسب و حسبشان تكيه زدند، جز از شمارى بينش مندان كه موضع و سمت خويش را تغيير دادند. آنها پس از شناختنت رهايت كردند و از تو به خدا گريختند. چه آنان را به راهى سنگلاخ افكنده بودى كه در آن از راستاى تعادل به انحرافشان مى كشاندى. اينك اى معاويه! در مورد خود از خدا پروا كن و در باز كشيدن زمام خويش با شيطان درآويز، كه در هر حال دنيا از تو جدا شود و آخرت سخت به تو نزديك باشد.
لطفا منتظر باشید ...
