پيش از هر چيز توصيه تان مى كنم كه به خدا شرك مورزيد و سنت محمد را ـ كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد ـ تباه مكنيد. اين دو ستون را برپا و اين دو چراغ را فروزان داريد، كه در اين صورت سزاوار هيچ سرزنشى نباشيد. ديروز همراهتان بودم و امروز مايه عبرتتانم و فردا از شما جدا مى شوم! اگر بمانم كه خودْ ولىِّ خون خويشم، و اگر نابود شوم كه نيستى وعده گاه من است. اگر درگذرم، گذشت، پروازى است در نزديكى به حق، و براى شما نيز ارزشى است. بگذريد، «مگر نمى خواهيد كه خدايتان بيامرزد؟» به خدا سوگند كه مرگ، مرا پيشامدى غافلگيركننده و ناخوشايند نبود. و در افقش هيچ طليعه زشتى نمايان نشد; زيراكه داستان من و مرگ، داستان جستوجوگر شبانه آب را ماند كه به آن دست يابد و خواستگارى را كه معشوقه خود را در آغوش كشد. آرى، «آنچه نزد خدا است، ابرار را ارزشمندتر باشد.» [ و در گاه ديگر گفتم:] شما هر دو فرزندم را به تقواى الهى توصيه مى كنم. دنيا را پى مگيريد، حتى اگر به شما روى آورد. و از هرچه از دنيا است و از دست مى دهيد افسوس مخوريد. براى حق بگوييد و به انگيزه پاداش كار كنيد، ستمگر را دشمن و ستم ديده را يار باشيد. شما هردو، و ديگر اعضاى خانواده و تمام كسانى را كه اين وصيتنامه مرا دريافت خواهند كرد به تقواى الهى، به نظم در جريان كارها و ايجاد صلح و وحدت در ميان صفوف خود، توصيه مى كنم كه از جدتان شنيدم كه مى فرمود: «آشتى ميان دو تن از هر نماز و روزه اى ارزشمندتر است.» خداى را، خداى را، درباره يتيمان، مباد كه گاه به گاه دهان هاشان را بى قوت بگذاريد يا در حضورتان تباهى شان را شاهد باشيد. خداى را، خداى را، درباره همسايگانتان، كه مورد وصيت پيامبر شمايند. همواره درباره آنان سفارش مى كرد، چنان كه پنداشتيم كه ديرى نپايد كه در رديف ميراث برانشان نشاند. خداى را، خداى را، درباره قرآن، مباد كه در عمل بدان، بيگانگان بر شما پيشى گيرند. خداى را، خداى را، درباره نماز، كه ستون پايه دين شما است. خداى را، خداى را، درباره خانه پروردگارتان، تا هستيد خلوتش مگذاريد، كه اگر خانه را وانهيد، جايگاه چشمگيرى در جهان نيابيد. خداى را، خداى را، درباره جهاد در راه خدا، با خواسته و جان و زبان هاتان، و بر شما باد همبستگى و فداكارى متقابل و زنهار از گسستى و پشت كردن به همديگر! هرگز از امر به معروف و نهى از منكر دست برمداريد، كه در آن صورت، سلطه بدان بر شما شكل گيرد و از آن پس هيچ دعايتان مستجاب نشود. اى فرزندان عبدالمطلب، مباد كه با بازگفت پياپى «امير مؤمنان كشته شد، امير مؤمنان كشته شد» در خون مسلمانان غوطهور شويد. به هوش باشيد كه به خون خواهى من، جز از قاتلم هيچ كسى نبايد كشته شود. هرگاه از اين ضربت او جان دادم، ژرف بنگريد كه در برابر ضربت او، تنها يك ضربت بزنيد، مباد كه آن مرد مثله شود كه من خود از رسول خدا ـ كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد ـ شنيدم كه فرمود: «از مثله كردن ـ هرچند سگى گزنده باشد ـ بپرهيزيد!»
لطفا منتظر باشید ...
