آيا به زبان آوردن نام امام زمان, حرام است؟ - امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، جلوه جمال الهی نسخه متنی

آيا به زبان آوردن نام امام زمان, حرام است؟

در ميان علما و فقها اختلاف است كه آيا نام‏گذارى و به زبان جارى كردن نام مبارك آن حضرت جايز است يا حرام؟ چنان‏كه قبلاً اشاره شد. مشهور بين فقها در زمان‏هاى اخير و عصر حاضر اين است كه جايز است, زيرا حرام بودن آن را به عللى كه ذكرمي‏شود به زمان غيبت صغرا (1) اختصاص داشت, تا اين‏كه در عصر شيخ بهايى (2) اين موضوع به طور مشروح مطرح شد و مورد برسى قرار گرفت, و علما كتاب‏هاى متعدّد در محور اين مسئله تأليف كردند, مانند: كتاب شرعية التسميه, جواز تلفّظ به نام امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف تأليف محقق داماد (3) و كتاب تحريم التّسميه, تأليف شيخ ماحوزى (4) و در كتاب النّجم الثّاقب محدّث نوري, در اين باره بحث مفصّلى به ميان آمده است. (5)

(1) غيبت صغرا از سال 260 هـجرى تا سال 329 حدود 70 سال بود كه نُواب خاص چهارگانه امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف در اين زمان، به تناوب، واسطه بين آن حضرت و شيعيان بودند.

(2) محمّد بن حسين عاملى متوفاى سال 1030 هـ ق.

(3) سيد محمد باقر حسينى گرگانى معروف به محقق داماد, متوفاى سال 1040 هـ ق از فلاسفه بزرگ, و محققين فقها و مراجع عصر صفويه بود. (مترجم)

(4) سليمان بن عبدالله ماحوزى بحراني, از علماى محقق و متبحر, صاحب تأليفات بسيار, متوفاى 1121 هـ.ق كه در «دونج» يكى از روستاهاى ماحوز در مقبره ميثم بن معلى به خاك سپرده شد (فوائد الرّضويه محدث قمي, ص 205). مترجم

(5) مؤلف معظم قُدّس‏سره در موسوعة الفقه, ج 93, كتاب المحرمات, ص 198 مي‏نويسد: «ظاهر اين است كه تلفظ به نام مبارك امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف حرام نيست, گرچه بعضى از فقها به دليل بعضى از روايات آن را حرام مي‏دانند, مانند: روايت صحيح ابى رئاب از امام صادق عليه السلام (وسائل الشيعه, ج 12, ص 486, حديث4 باب 33) و روايت صحيح ديگر در همين كتاب (ص 486, حديث 6) و چند روايت ديگر. ولى ظاهر اين روايت بيان‏گر حرمت در موارد تقيّه است, چنان‏كه بعضى از روايات به اين مطلب دلالت دارد, و در روايت حسن عمرى آمده: «توقيعى از ناحيه مقدسه امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف با خطى كه مي‏شناختم صادر شد كه آن حضرت نوشته بود: «كسى كه نام مرا در حضور مردم ببرد, لعنت خدا بر او باد» (وسائل الشيعه, ج12, ص 486, حديث 13 باب 33) به هر حال قول به حرمت مشكل است, و احتياط در ترك نام بردن آن حضرت است».