حديث قدسى درباره حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف - امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، جلوه جمال الهی نسخه متنی

حديث قدسى درباره حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف

در روايت آمده, رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: در شب معراج, خداوند به من خطاب كرد و چنين فرمود: «و به تو عطا كردم اين راكه از نسل او (علي) يازده هدايت شده, آشكار كنم كه همه آنها از نسل تو از ناحيه حضرت زهرا سلام الله عليها هستند, كه آخرين آنها مردى است, كه حضرت عيسى بن مريم سلام الله عليها پشت سر او نماز مي‏خواند, او سراسر زمين را همان‏گونه كه پر از ظلم و جور شده, پر از عدل و داد مي‏كند, من به وسيله او مردم را از هلاكت نجات بخشم, به وسيله او آنها را از گمراهى به سوى هدايت آورم, به وسيله او نابينا را بينا, و بيمار را شفا دهم.»

به خداوند عرض كردم: «اى خداى من, و اى سرور و مولاى من, اين موهبت در چه زمانى رخ مي‏دهد؟»

خداوند به من وحى كرد: «اين موضوع در عصرى واقع مي‏شود كه علم (حقيقتي) نابود, و جهل آشكار گردد, قاريان قرآن زياد, ولى عمل به آن اندك شود, كشت و كشتار زياد شود, فقيهان هدايت كننده كم, و فقهاى گمراه‏كننده و خائن زياد شوند و به تعداد شاعران افزوده ‏شود, و امت تو, قبرهاى خود را مسجد خود قرار دهند, قرآن‏ها را زينت نمايند, و مسجد‏ها آرايش شود, و جور و فساد بسيار و منكرات آشكار, و امت تو امر, به منكر و نهى از معروف نمايند, و مردان, در امور جنسى به مردها اكتفا نموده, و زن‏ها به زن‏ها بسنده نمايند, سلاطين كافر, و دوستان و طرفداران‏شان فاسق و ياران‏شان ستمگر شوند, و صاحبان انديشه و فكر آنها, راه فسق و انحراف را اختيار كنند.» (1)

و در حديث ديگر از رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم نقل شده كه فرمود: «خداوند متعال در شب معراج به من چنين خطاب كرد؛ سرت را بلندكن, سرم را به سوى آسمان بلند كردم, ناگاه نورهاى وجود علي, فاطمه, حسن, حسين, على بن حسين, محمد بن علي, جعفر بن محمد, موسى بن جعفر, على بن موسي, محمد بن علي, على بن محمد, حسن بن على و محمد بن حسن را ديدم؛ در ميان آنها حضرت قائم (ايستاده) بود, چهره‏اش مانند ستاره درخشان مي‏درخشيد.» به خداوند عرض كردم: پروردگارا اين‏ها كيستند؟

خداوند فرمود: «اين‏ها امامان عليهم‏السلام هستند, و اين شخصى كه در ميان آنها قائم است, كسى است كه حلال مرا در (سراسر جهان) حلال, و حرام مرا حرام مي‏كند, من به وسيله او از دشمنانم انتقام مي‏گيرم, وجود او مايه آرامِش دوستان من است, او دو بت لات و عُزّى را تر و تازه از قبر خارج مي‏كند, و آنها را مي‏سوزاند, كه فتنه آن دو در آن روز (عصر خود) از فتنه گوساله و سامرى (عصر حضرت موسي) شديدتر است.» (2)

(1) كمال الدين, ص 239, باب 23, حديث 1.

(2) همان , ص 240, باب 23, حديث 2.