كتاب‏هاى نوشته شده در شأن حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف - امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، جلوه جمال الهی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، جلوه جمال الهی - نسخه متنی

سید محمد حسینی شیرازی؛ ترجمه: محمد محمدی اشتهاردی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

كتاب‏هاى نوشته شده در شأن حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف

كتاب‏هاى بسيار درباره حضرت امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف از آغاز غيبت آن حضرت, تاكنون تأليف شده است, يكى از علماى معاصر كتابى در صد جلد درباره آن حضرت نگاشته است, و آنچه را از احاديث اهل تسنّن و شيعه درباره آن حضرت رسيده, در آن كتاب جمع‏آورى كرده است, از درگاه خداوند مي‏خواهم كه توفيق چاپ اين موسوعه را به بعضى از اهل خير عنايت فرمايد. و يكى از علماى اهل سنت نيز كتابى در ردّ و نفى وجود حضرت مهدى به نام لامهدى ينتظر بعد الرسول سيد البشر, نوشته است و يكى از علماى حجاز كتابى در ردّ اين كتاب به رشته تحرير درآورده است.

بسيارى از دانشمندان اهل تسنّن نيز, درباره حضرت كتاب‏ها نوشته‏اند, و روايـاتى كه از رسول گرامى ‏اسلام صلّى الله عليه وآله وسلّم درباره حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف آمده, نقل كرده‏اند, از جمله فقيه آنها به نام كُنجى شافعى (حافظ ابو عبدالله محمد بن يوسف بن محمد كُنجى شافعي, متوفّاى سال 658 هـ. ق) كتابى به نام «البيان فى اخبار صاحب الزّمان» تأليف كرده است.

افزون بر آنچه كه در كتاب‏هاى صحاح (1) اهل تسنّن, از باب‏هايى در خصوص حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف عنوان شده, نقل شده است (2) كه بعضى از آن روايات را قبلاً ذكر كرديم.

ابونعيم اصفهانى (متوفّاى 402 يا 403 هـ. ق) كه از محدّثان مشهور اهل تسنّن است, كتابى درباره حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به نام الاربعين تأليف نموده است (3) اين كتاب محتوى چهل حديث از كتاب‏هاى صحاح و مسندهاى اهل تسنن است, و بيانگر اوصاف و احوال و نام و كنيه مبارك حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف است, يكى از آن احاديث؛ روايتى است كه از على بن هلال و او از پدرش نقل كرده كه گفت:

«در آن هنگام كه پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم در بستر مرگ بود, به محضرش رفتم, ديدم فاطمه سلام الله عليها در كنار سر رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم نشسته, به يك‏باره ديدم با صداى بلند گريه كرد, رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم سرش را به سوى او بلند نمود و فرمود: «اى محبوبه من, فاطمه سلام الله عليها چرا گريه مي‏كني؟» فاطمه سلام الله عليها عرض كرد: «ترس آن دارم كه بعد از رحلت تو, دين را تباه كنند», و از مسير حق خود, منحرف نمايند رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود:

«اى محبوبه دلم, آيا نمي‏دانى كه خداوند متعال, بر زمين توجّه خاصّى كرد, پدرت را از آن برگزيد, و او را مبعوث به رسالت كرد, سپس توجّه خاص ديگرى به زمين نمود و شوهر تو على عليه السلام را برگزيد, و به من وحى كرد كه تو را همسر او قرار دهم, اى فاطمه, ما از خاندانى هستيم كه خداوند متعال به ما هفت خصلت عطا فرموده است كه به هيچ كس قبل از ما عطا نكرده است و بعد از ما هم به كسى عطا نخواهد كرد.

1. من خاتم پيامبران , و گرامي‏ترين آنها در پيشگاه خداوند, و محبوب‏ترين مخلوقات خدا هستم, و پدر تو مي‏باشم.

2. و وصى من بهترين اوصيا و محبوب‏ترين آنها در پيشگاه خداست, و او شوهر تو است.

3. و شهيد ما بهترين شهيدان و محبوب‏ترين آنها در پيشگاه خداست و او حمزة بن عبدالمطلب عموى پدرت و عموى شوهر توست.

4. و از ما است (جعفر) آن كسى كه داراى دو بال و پر شود, و در بهشت همراه فرشتگان به هرجا كه بخواهد پرواز نمايد, او پسر‏عموى پدرت, و برادر شوهرت است.

5و 6. و از ما است دو پسرت حسن و حسين كه دو آقاى جوانان بهشتند, به خداوندى سوگند كه مرا به حق مبعوث كرد, مقام پدر آنها, على عليه السلام ارجمندترين از آنهاست.

7. اى فاطمه, به خداوندى سوگند كه مرا به حق برانگيخت, مهدى اين امّت از نسل آنهاست (4) در آن هنگام كه سراسر جهان, هرج و مرج (5) شود, و فتنه‏ها و آشوب‏ها بروز كند, و راه‏ها بسته شود, و عده‏اى همديگر را غارت كنند, بزرگ به كوچك رحم نكند, و كوچك به بزرگ احترام نگذارد, در اين زمان خداوند از نسل اين دو نفر «حسن و حسين عليه السلام» مردى را ظاهر كند, كه دژهاى گمراهى را فتح نمايد, و دل‏هاى پوشيده به گناه و جهل را بگشايد, دين را در آخرالزّمان, استوار و برپا سازد, چنان كه من آن را در آغاز, استوار و بر پاساختم, و سراسر زمين را همان‏گونه كه پر از ظلم شده پر از عدالت نمايد.

اى فاطمه, مرا محزون نكن, و گريه منما, چرا كه خداوند متعال به تو مهربان‏تر ودل‏سوزتر از من است, به خاطر آن مقامى كه در نزد من داري, و جايگاهى كه در قلبم گرفته‏اي, خداوند تو را همسر كسى قرار داده كه مقامش از همه بالاتر و منصبش گرامي‏تر, و از همه به مردم مهربان‏تر و عادل‏تر و بيناتر به قضاوت است, من از درگاه خداوند متعال تفاضا كرده‏ام كه تو, اى فاطمه, نخستين فرد از اهل بيت من باشى كه به من بپيوندي.

حضـرت على عليه السلام فرمود: «پـس از رحلـت رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم فاطمـه سلام الله عليها بعد از او, هفتاد و پنج روز عمر كرد تا اين كه به رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم پيوست. (6)


(1) كتاب‏هاى صحاح اهل سنت عبارت‏اند از: صحيح بخاري؛ صحيح مسلم؛ سُنن ابى داوود؛ سُنن(جامع) ترمذي؛ سنن ابن ماجه و سنن نسايى كه در بين اهل حديث به «صحاح سته» مشهور است و عده‏اى ازمحدثين كتاب الموطاء ابن مالك و التاج الجامع للأصول فى احاديث الرسول, شيخ منصور على بن عبدالرحمان را هم جز صحاح اهل سنت شمرده‏اند, گرچه قول اقواء همان صحاح سته است(ويراستار)

(2) ابو داوود در سنن خود, كتابى به عنوان «كتاب المهدي» قرار داده , همان ‏گونه كه ترمذى در سنن خود تحت عنوان «كتاب الفتن عن رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم» بابى به نام «باب ما جاء فى المهدي» قرار داده است, وهمين‏طور ابن ماجه در سنن خود در كتاب الفتن, بابى تحت عنوان «باب خروج المهدي» تنظيم نموده است.

(3) الكنى و الالقاب محدّث قمي, ج 1, ص 165.

(4) حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف از ناحيه پدران از نسل امام حسين عليه السلام است, و نظر به اين كه مادر امام باقر عليه السلام به نام فاطمه, دختر امام حسن عليه السلام بود, امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف از اين ناحيه, از نسل امام حسن عليه السلام نيز مي‏باشد (مترجم).

(5) ضبط صحيح اين دو كلمه «هَرَجْ و مَرَجْ» است ولى بر اثر كثرت استعمال «هَرْج و مَرجْ» خوانده مي‏‏شود. (ويراستار)

(6) كشف الغمه, ج2, ص 498 باب ذكر علامات قيام القائم عجل الله تعالى فرجه الشريف و مدة أيام ظهوره, و شرح سيرته و طريقته و طرف مما يظهر فى دولته؛ منتخب الانوار المضيئه فى اثبات ذلك من جهة العامة ,فصل 4, ص 45؛ كفاية الآثر, ص62, باب ما جاء عن جابر بن عبدالله الأنصارى عن رسول‏الله صلّى الله عليه وآله وسلّم في‏النصوص على الأئمة الأثنى عشر.

/ 72