سخن حضرت امام جواد در شأن امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف - امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، جلوه جمال الهی نسخه متنی

سخن حضرت امام جواد در شأن امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف

حضرت عبدالعظيم حسنى گويد: «به محضر مولايم امام جواد عليه السلام رفتم, قصد داشتم در مورد حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف از او سؤال كنم كه آيا از ماست يا ازغير ما؟».

آن حضرت ابتدا به سخن كرده و فرمود: «اى ابوالقاسم, قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف ازماست, و او مهدى است كه واجب است مردم در غيبتش انتظار او را بكشند, و هنگام ظهور از او اطاعت نمايند, او سومين فرزند از نسل من است, سوگند به خداوندى كه محمّد صلّى الله عليه وآله وسلّم را به پيامبرى مبعوث كرد, و ما را به مقام امامت, اختصاص داد, اگر از دنيا جز يك روز باقى نماند, خداوند آن روز را طولانى كند, تا مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف ظاهر شود و سراسر زمين را همان‏گونه كه پر از ظلم و جور شده, پر از عدل و داد نمايد, و خداوند متعال در يك شب, كار و قيام او را سامان بخشد, چنان كه قيام هم‏سُخَنَش موسى عليه السلام را سامان بخشيد, در آن هنگام كه موسى عليه السلام در بيابان به طرف آتش رفت تا اندكى از آن براى گرم كردن خانواده‏اش بياورد, وقتى بازگشت, به عنوان پيامبر و رسول خدا بازگشت.»

آن‏گاه امام جواد عليه السلام فرمود: «اَفضل اَعمالِ شيعتنا اِنتظارُ الفَرَجِ؛ برترين اعمال شيعيان ما, انتظار فرج امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف است.» (1)

صقر بن‏ابى دُلف مي‏گويد: از امام جواد عليه السلام شنيدم فرمود: «امام بعد از من, پسرم على عليه السلام است, امر او امر من, و سخن او سخن من, و اطاعت او اطاعت من است, امام بعد از او پسرش حسن عليه السلام است, امر او امر پدرش, و سخن او سخن پدرش, و اطاعت او اطاعت از پدرش مي‏باشد. سپس, سكوت نمود.» عرض كردم: «اى فرزند رسول خدا, امام بعد از امام حسن عليه السلام كيست؟».

امام جواد عليه السلام گريه سختى كرد, و آن‏گاه فرمود: «بعد از حسن عليه السلامفرزندش قائم به حق و مورد انتظار است».

عرض كردم: اى پسر رسول خدا, چرا او به قائم ناميده شده است؟ فرمود: «زيرا پس از آن كه ذكر و يادش از زبان‏ها مي‏افتد, و بيشتر معتقدان به امامتش مرتد مي‏شوند, قيام مي‏كند».

عرض كردم: چرا به او منتظر مي‏گويند؟ فرمود: «زيرا, او داراى غيبتى طولانى است, افراد مخلص همواره در انتظار خروجش به‏سر مي‏برند, و اشخاص شَكّاك او را انكار كنند, و منكران, ياد او را به مسخره مي‏گيرند, و تعيين كنندگان وقت خروجش, دروغ مي‏گويند, شتاب‏زدگان براى خروج او, به هلاكت مي‏رسند. و در ميان اينها مسلمانان راستين نجات مي‏يابند.» (2)

(1) كمال الدين, ص 351, باب 36, حديث 1.

(2) كمال‏الدين: ص352ـ 353 باب 36 ح3.