برترى امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف - امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، جلوه جمال الهی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، جلوه جمال الهی - نسخه متنی

سید محمد حسینی شیرازی؛ ترجمه: محمد محمدی اشتهاردی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

برترى امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف

پوشيده نماند كه مقام حضرت امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف از امامان پيشين, از امام سجّاد عليه السلام تا پدر بزرگوارش, برتر است, چنان‏كه, از احاديث استفاده مي‏شود, درميان چهارده معصوم عليهم السلام, از نظر درجه برتري, نخست رسول خداست, سپس اميرمؤمنان و فاطمه زهرا سلام الله عليها و امام حسن و امام حسين عليهما السلام و پس از اينها حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف و بعد از امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف امامان ديگر از امام سجّاد عليه السلام تا امام حسن عسكرى عليه السلام مي‏باشند. (1)

حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف داراى شرافت نَسَبي، در رابطه با پدران پاكش مي‏باشد, و از ناحيه مادر نيز, چنان‏كه گفته شد, به شمعون‏الصّفا وصى حضرت عيسى عليه السلام مي‏رسد, در نتيجه, سلسله نسبش به بسيارى از پيامبران و اوصيا, كه يكى از آنها حضرت ابراهيم خليل عليه السلام است منتهى مي‏گردد.

نكته ديگر در برترى مقام حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف همان بس, كه در روز ولادتش به‏وسيله فرشتگان به آسمان‏ها برده شد. (2)

و در حديث ديگر از امام حسن عسكرى عليه السلام نقل شده كه: خداوند متعال حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف را با اين سخنش برترى بخشيد: «مرحباً بِكَ عبيدى بكَ نُصرةُ ديني, و اظهارُ اَمرِي, و مهدى عبادي, آليتُ انِّى بِكَ آخذٌ, و بِكَ اُعّطِى وَ بِكَ اغفر و بِكَ اُعَذِّبُ؛ (3) مرحبا به تو اى بنده من, يارى دين و آشكار شدن فرمان من, و هدايت شدن بندگانم به وسيله تو انجام مي‏شود, سوگند به خودم ياد كرده‏ام كه به وسيله تو بگيرم, ببخشم, و به وسيله تو بيامرزم و به وسيله تو گنه‏كاران را, عذاب نمايم.» چنان كه قبلاً ذكر شد.

و اين كه حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف آخرين اوصياى اِلاهى و حجت‏هاست (4) و بعد از او وصّى به اين معناى خاص نخواهد بود, (5) و او متعهد به بيعت, با هيچ يك از جبّاران نخواهد بود و دست ظلمِ هيچ ستمكار و كافر و منافقى به او نمي‏رسد, چنان‏كه به بعضى از اجدادش به خاطر مصلحت اِلاهى نرسيد.

در حديث آمده: هنگامى كه امام حسن‏مجتبى عليه السلام با معاويه صلح كرد, عده‏اى از مردم نزد آن حضرت آمده و او را در مورد بيعت با معاويه سرزنش كردند, امام حسن عليه السلام به آنها فرمود: « واى بر شما, شما نمي‏دانيد كه من چه كار مفيدي, انجام‏ داده‏ام, سوگند به خدا, آنچه انجام داده‏ام براى شيعيانم بهتر است از آنچه خورشيد بر آن مي‏تابد و غروب مي‏كند, آيا نمي‏دانيد كه من امام شما هستم كه اطاعتم بر شما واجب است, و به تصريح رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم يكى از دو آقاى اهل بهشتم, آيا نمي‏‏دانيد كه همه ما بر عهده‏اش بيعت با طاغوت زمانش رخ مي‏دهد مگر قائم ما عجل الله تعالى فرجه الشريف كه حضرت عيسى روح‏الله, فرزند مريم سلام الله عليها پشت سر او نماز مي‏خواند, خداوند متعال , محل تولدش, و شخص او را پنهان مي‏سازد, تا هيچ كس از جبّاران بيعت او را نطلبد. اين قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف نهمين نفر از فرزندان برادرم حسين عليه السلام, و فرزند بهترين كنيزان خواهد بود, خداوند عمرش را طولانى مي‏كند, تا به قدرتش او را آشكار سازد, به چهره جوانى كه كمتر از چهل سال دارد, تا همه بدانند كه خداوند بر همه چيز توانا است.» (6)

از امتيازات حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف اين است كه: پس از ظهور, حضرت عيسى بن مريم عليه السلام روح و كلمه خدا (7) در نماز جماعت به او اقتدا مي‏كند, امام صادق عليه السلام از پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم نقل مي‏كند كه فرمود: «... من ذرّيتى المهدي, اذا خَرَجَ نَزَلَ عيسى بنِ مريمَ لِنُصرَتهِ, فقدَّمَهَ وَصلّى خلفه؛ (8) از نسل من حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف است, كه وقتى قيام كند, عيسى بن مريم از آسمان به زمين براى يارى او فرود آيد, و آن حضرت را پيشاپيش صفوف قرار مي‏دهد, و در نماز به او اقتدا مي‏كند.»

و از محمّد حنفيه نقل شده كه گفت: «ما خاندان, داراى شش امتياز هستيم كه هيـچ‏كس از پيشينيان و آيندگان داراى آن نيست, محمّد صلّى الله عليه وآله وسلّم سرور رسولان, على عليه السلام سرور اوصيا, و مهدى اين اُمت, كه عيسى بن مريم در نماز به او اقتدا مي‏كند, از ماست. » (9)

و در كتاب عيون اخبار الرّضا عليه السلام, از حضرت رضا عليه السلام نقل شده فرمود: «اذا خرج المهدى مِن ولدى نزل عيسى بن مريم فصلى خلفه؛ (10) هرگاه فـرزندم مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف از نسل من ظاهر شـود, عيسى عليه السلام از آسمان فرود آيد و در پشت سر او نماز مي‏خواند.»

امتياز ديگر حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف اين است كه: هنگام ظهورش نداى عظيمى از آسمان شنيده مي‏شود, چنان‏كه روايات بسيار به اين موضوع اشاره نموده‏اند, از جمله: از على بن ابراهيم روايت شده كه در تفسير اين آيه «وَ استمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَكانٍ قَريبٍ» (11) و گوش فرا ده و منتظر چيزى باش كه منادى از مكانى نزديك ندا مي‏دهد, فرمود: «منادى حق به نام قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف و نام پدرش ندا كند.» (12)

در روايت ديگر از امام باقر عليه السلام نقل شده فرمود: «منادى حق از آسمان به نام قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف ندا كند, همه انسان‏ها در مغرب و مشرق, صداى آن حضرت را مي‏شنوند, از هراس آن صدا, هر كسى كه در خواب است بيدار مي‏گردد, و هركس كه ايستاده مي‏نشيند, و هركس كه نشسته است مي‏‏ايستد, آن‏گاه خداوند آنها را كه, از اين ندا عبرت گرفتند و جواب مثبت دادند, مشمول رحمتش قرار دهد, صداى اول, صداى جبرئيل روح الأمين است كه در ماه رمضان شب جمعه شب 23 اين ماه است». چنان‏كه اين مطلب در كتاب غيبة النّعمانى (13) نيز نقل شده, و احاديث بسيار به آن دلالت دارند.


(1) در اين باره به دو كتاب «من فقه الزهرا سلام الله عليها », ج1, مقدمه, و افضل اُسوةٌ للنّساء» مراجعه كنيد.

(2) كمال الدين, ص 428.

(3) بحار الانوار, ج 51, ص 27, حديث 37, و ج 52, ص 166. باب 24.

(4) كمال الدين, ص 441, غيبة الطوسي, ص 246و 273. الصراط المستقيم, ج2 ص 210 ب 11, مصباح الكفعمه, ص 497 زيارة المهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف, مصباح المتهجد: ص 328, الخرائج: ص 458.

(5) همان مدرك, ص 44 و باب 303 و 316.

(6) كمال الدين, ص 316, باب 29 باب ما اخبر به الحسن بن على بن ابي‏طالب عليه السلام من وقوع الغيبة بالقائم عجل الله تعالى فرجه الشريف.

(7) همان مدرك, ص 77, 250, 280, 284, 330, 331, 345 و 527.

(8) امالى شيخ صدوق, ص 219, مجلس 39, حديث 4.

(9) خصال شيخ صدوق, ص 320.

(10) عيون اخبار الرّضا, ج 2, ص 202.

(11) سوره ق, آيه 41.

(12) تفسير القمّي, ج2, ص 327.

(13) غيبة النعماني, ص 253 و 254.

/ 72