چرخ گردان روشن از راى منست گردن و گوش عروس نطق را غره ى روى معانى تا ابد در جهان كار سخن پرداختن هيچ اگر ملك معانى گوهريست تا قيامت هر چه گويد ديگرى با چنان رويى كه دارد جرم ماه جنس و نقد گنج مكنونات غيب گر فرو مانم نگردم زير دست با تكاپوى چنين امروز چرخ كى زمين را پيش من آبى بود؟ پادشاهان را نيارم در نظر گرچه در عالم ندارد هيچ جاى قول من بر دشمنان تلخست، از آنك از حسد داران ندارم هيچ باك اوحدى نيز ار سوادى مي كندهمچو من گر لاف يكتايى زند همچو من گر لاف يكتايى زند
دور گردون كار فرماى منست زين و زيب از نطق زيباى منست از سواد شعر غراى منست كسوتى بر قد و بالاى منست زاده ى طبع سخن زاى منست قطرهاى موج درياى منست خوشه چين خرمن راى منست سر به سر تاراج و يغماى منست ور سرافرازم كرا پاى منست؟ در اساس كار فرداى منست كاسمان هم باد پيماى منست چون به درويشان تولاى منست هر كجا رو آورم جاى منست مرگ ايشان در سخن هاى منست كايزد دارنده داراى منست صورت نقش سويداى منستزيبدش، زيرا كه همتاى منست زيبدش، زيرا كه همتاى منست
لطفا منتظر باشید ...
