بزرگان ری جلد 1

دوره، سبكى است بين دو سبك خراسانى و عراقىدر ميان انبوه شاعران صاحبنام اين عصر و در زمره شاعرانى چون اسدى طوسى، اسعد گرگانى، مسعود سعدسلمان، امير معزى، قطران تبريزى و ديگران به نام ابوالمعالى رازى و ابوالمعالىنحاس نيز اشاره شده است (نك : محجوب، 558 560)رشيد وطواط نيز درقصيده اى كه در ستايش شعر و شاعر ساخته، ابوالمعالى را ستوده (ص 179؛ نيزنك : صفا،2/601 602) و عوفى (2/228) «شعراى آن عصر[را]خوشه چينخرمن فوايد و ريزه خوار مائده عوايد» او دانسته است (نيزنك : رازى، 3/39).

قصايد و ابياتى از ابوالمعالى به صورت پراكنده در تذكره ها و جنگها باقى مانده،ولى تاكنون ديوان مستقلى از وى به دست نيامده است.

علاوه بر چند بيتى كه هدايت (1/196) از او نقل كرده، 3 قصيده نيز عوفى(همانجاها) و جاجرمى (همانجا) به او نسبت داده انديك قصيده نيز درنزهت نامهعلائىبدو نسبت داده شده (شهمردان، 26 27) كه رياحى (ص 57) آن را از اشعارمنسوب به رودكى دانسته استهمچنين 6 رباعى از او درنزهة المجالسشروانى(نك : ص 191،222،410،426،548) نقل شده است.

مآخذ

ابن اثير،الكامل.

اقبال آشتيانى، عباس، تعليقات برحدائق السحررشيد و طواط، تهران، 1308 ش.

،وزارت در عهد سلاطين بزرگ سلجوقى، به كوششمحمدتقى دانش پژوه و يحيى ذكاء، تهران، 1338ش.

اوحدى بليانى، تقى الدين،عرفات العاشقين، نسخه خطى كتابخانه ملى ملك،شم 5324.

بيهقى، على،تاريخ بيهق، به كوشش قارى سيد كليم الله حسينى، حيدر آباد