بزرگان ری جلد 1

و مصراع عروض از هر دو بيت بر وزن هزج محذوف است و مصراعضرب بروزن مشاكل محذوفخواستم تا جماعت فضلا و طايفه شعرا كهتا اين غايت از راه غفلت يا از سر فراغت بر اختلاف تركيب گفته هاىخويش وقوف نيافته اند و بدان سبب كه غلط آن در اول و جزو صدرمى افتد وجه اختلال آن معلوم نكرده، همچنان كه مى دانند كه وزنمفاعيلن مفاعيلن فعولن هزج مسدّس محذوف است، بدانند كه وزنفاعلاتن مفاعيلن فعولن وزن مشاكل محذوف است، و به هيچ سبيل دوبحر را در يكديگر نشايد آميخت و بر دو وزن مختلف شعر نشايد گفت وفيما بعد فهلويات مختلف تركيب مختلف اركان نگويند و اين عيب فظيعرا به شعر خويش راه ندهند...

قطع نظر از آنكه اين سفارش شمس قيس را فهلوى گويان پيش از او و پس از اورعايت نكرده اند و اين گردش بحر خوش كه به چشم او ناخوش آمده غالباً در دوبيتهاى قديم وجود داشته است، بر مى گرديم به اصل مطلب كه نظر شمس قيسدرباره بندار است در آنجا كه مى گويد:

بندار رازى را در بعضى قصايد و مقطعات همين اختلاف افتاده استچنان كه مى گويد:اى همه فرّو تاييد زمانهولايت بتواج هروى مصفافاعلاتن مفاعيلن فعولنمفاعيلن مفاعيلن فعولن

وى گويد:سنانش د دّل دشمن نشينهدى دل و كيان را در ننه پامفاعيلن مفاعيلن فعولنفاعلاتن مفاعيلن فعولن

و العجب كه در اشعار پارسى هيچ كس را اين غلط نيافتاده است و نظامىو فخرى كه خسرو و شيرين و ويس و رامين را بر اين وزن به نظم آورده اند