بزرگان ری جلد 1

دريغ است از اينكهديوان بنداركه تا زمان حمدالله مستوفى مشهور و معتبر بودهو به زبان رازى اشعار زيبا و اختراعات بى همتا داشته ديگر پس از قرن هشتم نابودشده و اثرى از آن باقى نمانده است و امروز تنها يادگار او همين چند قطعه و بيت ويك قصيده مى باشد كه در تذكره ها و جنگها محفوظ مانده است و در صورتى كهامروز ما را به اصل ديوان كامل او دسترسى بود قطعاً آنچه را كه شمس قيس رازىمى خواهد از دريچه انتقاد و عيب عروضى به ما معرفى كند يك منبع سرشارىبراى معرفت به اصول ديرين عروض ملى ايران مى يافتيممنتهى وقتى خواننده آنابيات را فقط به اتكاى اوزان عروض عربى مى خواست بخواند به همين اشكالى كهشمس قيس دچار شده گرفتار مى شد و وقتى كه به گفته بندار ابيات فهلوى با لحن اورا من و زخمه رود و سماع خسروانى تركيب مى شد، عالمى ديگر جز عالم شعردردى به وجود مى آورد كه متأسفانه دست زمانه ما را از آن استفاده محروم ساختهاست.