بزرگان ری جلد 1

نديده ام كه چرا او را «حمصى» مى گويند، جز اينكه عوام الناس كلمهحمصى را از لفظ «حِمَّص»گرفته و مى گويند كه او يا يكى از پدران وفاميل او نخود فروش بوده انددانشمندان اهل فن هم عقيده دارند كه وىاز مردم شهر «حِمْص» واقع ميان حلب و شام بوده استولى اين هر دوپذيرفته نيست؛ زيرا به فكر عوام نمى شود اعتناء كردچه معروف استكه وى ايرانى بوده و من درجايى نديده ام كه او را عرب دانسته باشنداگراو از شيعيان عرب مى بود لااقل يكى از علماى تراجم در كتاب خودمى نوشت.

سپس مؤلفروضاتاز كتابقاموسفيروزآبادى نقل مى كند كه در لفظ«حمض» گفته است: «..و محمود بن على حمضى بضم حرف اول و دوم دانشمندى متكلم و استاد فخررازى بوده است» آن گاه نظريه خود را بر همين معنىاستوار داشته و سديدالدين را «حمضى» خوانده و مى گويد: «اين از فرائد فوائدكتاب ما است، پس ملاحظه كن و آن را بپذير و از آن غفلت منما».

علامه محدث حاج ميرزا حسين نورى درخاتمه مستدركپس از تحقيقاتىمؤلفروضاترا مخاطب ساخته و مى گويد: «ملاحظه كرديم و ديديم كه چند ايرادبر نظريه شما وارد است»! سپس هفت اشكال برروضاتوارد مى سازد و نظريه او رارد مى كند.

آن گاه مى نويسد:

آنچه در كتب تراجم و اجازات و كتب شهيد اول و دوم و ساير فقهاء درمسأله ارث و در چند مورد كتابسرائرابن ادريس حلى و نسخه هاى(خطى)معالم الأصولكه برخى از آنها به خط دانشمندان است، ديده

1حِمَّص يعنى نخود.