بزرگان ری جلد 1

مناقب خوانان را مى بيند كه مناقب مى خوانند فضائل خوانانرا نديدىكه بيكار و خاموش نباشند و هر كجا خمّارى و قمّارى باشد كه در جهانشبهره نباشد و به حقيقت نه فضل بوبكرداند و نه درجه على شناسد براىدام نان و نام بيتى چند در دشنام رافضيان از بر كرده است و مسلمانان رادشنام مى دهد و آنچه مى ستاند به خرابات مى برد و به غناوزنا مى دهد وبر سبلت مجبّران و قدريان مى خندد و اين قاعده نونيست كه مناقبى وفضائلى در بازارها مناقب و فضائل خوانند اما ايشان همه عدل و توحيد ونبوّت و عصمت خوانند و اينان همه جبر و تشبيه و لعنت.

و نيز او در همان كتاب گفته (ص 40 41):

آنگه گفته: «و به قول شاعر كان بد اعتقاد بى نماز مفسد خمّار كه شعرهاىركيك گفته اند و در بازارها جمع شده مى خوانند و اين خواجگان رافضىكافر كيش احمق روش عوّان طبع ابله دمدار بى تميز بادلهاى پرغلّ و غشو كين جمع شده بر آن دروغ معتكف بوده آن بهتانها را به جان خريدارشده و آن محالات را در هيچ تاريخ و اثرى نباشد».

و ضمن جوابهايى كه داده گفته است:

و آنچه گفته است كه: «شعراء مفسد و بى نماز باشند»، عجب است كهخواجه خود انبيا و ائمه را معصوم نگويد و نداند چگونه شاعرانشمعصوم مى بايند، كدام شاعر است كه او به لهو و طرب مشغول نشدهاست از رودكى و عنصرى و منجيك و معزّى و برهانى و غير ايشان، پس

1از اين عبارت صريحاً برمى آيد كه در آن دوره مناقب خوان بر مداح شيعه اطلاق مى كرده اندو فضائل خوان بر مداح سنى .