بزرگان ری جلد 1

نسخه برابر است و در اوّل هر دو نسخه چنين آمده:

بسمله كتاب فيه أربعون حديثاً فى مناقب أميرالمؤمنين على بن أبىطالب(صلوات اللّه عليه و سلامه) أخرجها العبد الضعيف المحتاج إلىعفواللّه و رحمته، محمّد بن أبى الفوارس.

تنظيم دوم، به دست شاگردان وى انجام شده كه در مجلس سماع وى، احاديثرا يادداشت نموده اندگويا ابن ابى الفوارس، در املاى خود، ترتيب احاديث راآنچنان كه خود در نسخه اش نوشته بوده، رعايت نكرده است و بدين جهت، ترتيبو شماره احاديث، در نسخه شاگردان وى با نسخه خود وى تفاوت پيدا مى كند.

همچنين شاگردان وى در اوّل هر حديث، نام وى را با تجليل ذكر نموده اند و دربعضى تاريخ و مكان املاى حديث توسط مؤلف نيز موجود است.

با اين توضيحات، روشن مى شود كه نسخه اى كه ابن طاووس در مدرسه عتيقهنظاميه رؤيت كرده و در كتابشاليقين، بخشهايى از آن را نقل نموده است، نسخه اىبوده كه شاگردان، پس از املاى وى يادداشت كرده انددر آغاز يكى از روايات،چنين آمده است:

فيما نذكره من كتابالأربعينرواية الملقب بمنتجب الدين محمّد بن أبىمسلم بن أبى الفوارس الرازى، فقال ما هذا لفظه: «حدثنى الشيخ الأجلالامام العالم منتجب الدين مرشد الاسلام كمال العلماء أبو جعفر محمّد بنأبى مسلم بن أبى الفوارس الرازى(رحمة اللّه عليه) بمدينة السلام فى دارهبدرب البصريين فى منتصف ربيع الأول سنة أحد و ثمانين وخمسمائة، قالحدثنا...».و در جاى ديگر مى نويسد:

1.اليقين، ص 268 (باب 92).