بزرگان ری جلد 1

آغاز جوانى به خوشگذرانى مشغول بوده و سپس به تهذيب نفس پرداخته وكامياب شده است (ابوعلى،تهذيب، 49 50).

مسكويه با وزيران و اميران آل بويه در امور ديوانى، از گنجورى كتابخانه ها وگنجورى مالى تا مصاحبت و نديمى و رسالت و داد و ستد در زمينه علوم و ادب،پيوندى استوار داشته و از همين رو، عمده سالهاى عمر خويش را در شهرهاىمختلف از جمله رى، بغداد، شيراز و اصفهان گذرانده استبى گمان طلب علم نيزدر اين جابه جاييها دخيل بوده است.

مسكويه اصلاً از رى بود (نك : خوانسارى، 1/254) و شايد بتوان گفت كهحدود دو دهه نخستين عمر خود را (320 340 ق) در رى زيسته استسپس بهبويهيان بغداد پيوست و حدود 12 سال مصاحب و نديم خاص ابومحمد مهلبى،وزير معزالدوله بود (ابوعلى،تجارب، چ قاهره، 2/124؛ ابوسليمان، 346 347).آن گاه 7 سال (353 360 ق) در خدمت و مصاحبت ابوالفضل ابن عميد، وزيرركن الدوله بويهى زيست و خازن كتابخانه او در رى بود (ابوعلى، همان، 2/276؛ابوسليمان، 347)از آن پس ظاهراً به خدمت ابوالفتح ابن عميد، وزير ركن الدوله ومؤيد الدوله پيوست و چون ابوالفتح به قتل رسيد، مسكويه از خدمت به صاحببن عباد، وزير جديد مؤيد الدوله سرباز زد (ثعالبى،تتمة، همانجا)سابقه تيرگىروابط و رقابت ميان مسكويه و صاحب بن عباد را در برخورد غير دوستانه اى كه درمجلس ابن عميد و در حضور مؤيد الدوله كه با صاحب به رى آمده بود گذشته وابوحيان آن را نقل كرده است، مى توان ديد (مثالب، 306)مسكويه حتى پس ازمرگ صاحب بن عباد نيز دل از او پاك نداشت و در شعر خود او را نكوهيده است(ثعالبى، همان، 1/100).

ابوعلى سپس در شيراز به عضدالدوله، سلطان بزرگ آل بويه، پيوست و در زمرهنديمان و رسولان او در آمد و خازن كتابخانه و بيت المال وى شد و تا عضدالدوله