عراق نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
عربستان سعودى را به اتحاد اعراب مخالف با اقدام مصر كشانده اند.همكارى عربستان سعودى در اين جبهه كه بر
تلاش زياد رهبران عراق استوار شده بود،به عراقيها صحت و اعتبار بيشترى را كه در جهان عرب جستجو مى كردند،
اعطاع كرد.رهبران بعث بدون شك به روزهائى كه آنان بتوانندبه يك گروه بعثى در تصاحب عربستان سعودى يارى
دهند، چشم دوخته اند.هر چندكه چنين روزى بسيار دور است، در اين ميان فعلاہ روابط خوب با خانواده ئ سعودى
مهمتر است.عراق مى تواند بدون فداكارى زيادى با مشورت، با تظاهر به ميانه روى، با ممانعت از تحريك نهضتهاى
انقلابى منطقه، آنان را به عنوان دوست خود نگاه دارد.رهبران عراق تا زمانيكه بدوستى و حمايت عربستان سعودى نياز
داشته باشند و تا زمانيكه عربستان سعودى از "جبهه عربى" خود در مخالفت اكثريت اعراب با قرارداد صلح حراست
كند، به انجام اينگونه اقدامات ادامه خواهند داد.
29- همزمان با گسترش جنبش همبستگى عربى عراق مبادرت به برقرارى روابط دوستانه با سوريه نمود.خطر پيمان
صلح جداگانه ئ مصر و اسرائيل و قيام در ايران، در عراق اين تمايل غير مترقبه را پديد آورد تا اعتراضات عمومى خود را
نسبت به پذيرش اصل مذاكره براى حل مسئله فلسطين توسط سوريه خاتمه بخشد."پاورقى 30: به پيوست ه براى
بحث گسترده درباره ئ روابط دوستانه سوريه و عراق مراجعه كنيد."30- در برقرارى دوستى بين دو كشور عراق و سوريه هر يك با احتياط عمل كرده اند.تعدادى از كميته ها آ هيئتها
موافقتهائى را در زمينه ئ افزايش روابط تجارى، متحدالشكل كردن برخى خدمات مورد علاقه طرفين مانند اطلاعات و
هماهنگى در حوزه هاى ظاهراہ با اهميت ولى نسبتاہ كم نتيجه به انجام رسانيده اند.خط لوله حوزه ئ نفت شمال عراق كه
از طريق سوريه به شمال مديترانه مى رود و در آوريل
سال 1976 بسته شده بود بار ديگر باز شده است.اگر چه اين موافقت نامه عراق را ملزم به بهره بردارى تنها 14 ظرفيت
نفتى خود مى نمايد، ولى صدور نفت عراق را در زمانيكه راههاى تركيه و خليج فارس بسته شود، تضمين مى نمايد.دو
كشور كوششهاى هماهنگى را در خاتمه ئ جنگ بين يمن شمالى و جنوبى بكار برده اند.هر دو كشور از رژيم ماركسيستى
يمن جنوبى دل خوشى ندارند.بحث درباره ئ مسائل اساسى همانند اتحاد دو حزب بعث، ادغام نظامى و بهره بردارى
مشترك از آب رودخانه ئ فرات بهر حال تاكنون بى نتيجه مانده است.
31- تحقق پيمان صلح مصر و اسرائيل كه مورد قبول بغداد و دمشق نمى باشد روابط بين اين دو پايتخت مهم عرب را
صميمانه تر خواهد نمود.همكاريهاى مشخص در حوزه ئ نظامى از قبل آغاز شده است و مى رود كه گسترش يابد، ولى نه
تا آن مرحله كه ادغام نيروهاى دو كشور را بوجود آورد.استقرار سمبوليك نيروهاى عراقى در سوريه امكان دارد.البته
در صورتيكه ابتداع روابط سياسى بنحو قابل توجهى بهبود يابد برخى از اشكال پيوندهاى سياسى ممكن است تحقق
يابد، ولى اگر چنين شود، احتمالاہ جنبه سمبوليك داشته و از استوارى تشكيلاتى برخوردار نبوده و بشدت شكننده
خواهد بود.رهبران دو حزب بعث، دو دولت و تشكيلات نظامى دو كشور نه فقط بيكديگر اعتمادى ندارند بلكه
تمايلى نيز در پيوستگى به يكديگر ندارند.عملاہ هيچ شانسى كه دو رهبريت را به طورموفقيت آميزى با يكديگر تركيب
كند و يا يكى را به تبعيت از ديگرى بكشاند وجود ندارد.اين امكان البته در صورت پى بردن عراق و سوريه به اين نياز،
ممكن است به اتحاد دو حزب در سطح ملى " پان عب " منجر شود، هر چند كه اين حركتها جنبه ئ سمبوليك داشته و
فرماندهى منطقه اى بعث را در هر يك از دو كشور كاملاہ خود مختار باقى خواهد گذاشت.حركت هاى اينگونه اى با
مواضع ديرين عراق مغايرت دارد، ولى اين كشور در سال 1975 از ادعاهاى ارضى خود دست برداشت تا با ايران به
توافق برسد.ما
از حدود انعطاف پذيرى عراق و تمايلاتش در ترك خواسته هايى كه مدتها بدون تغيير حفظ شده است اطلاعى
نداريم، تنها مى توان گفت كه اينگونه تغييرات زمانى بوقوع مى پيوندند كه رژيم عراق مطمئن گردد كه اينكار منافع وى را
تاعمين مى نمايد.
32- عراق بدقت سير و توسعه ئ حوادث در ايران را زير نظر دارد و اقداماتى در جهت جلوگيرى از سرايت ناآراميهاى
داخلى ايران بداخل عراق بعمل ميآورد.اين اقدامات مى تواند بعنوان مثال حمله به كردهاى عراقى باشد، كه از طريق
شمال غربى ايران به فعاليتهاى خود ادامه مى دهند.
33- فوائد وهمچنين خطراتى نيز از شرائط ايران براى عراق وجود دارد.عدم حضور رهبريت قدرتمندى همانند شاله
و سقوط فوق العاده ئ قدرت نظامى ايران، فرصت بزرگى را براى مانور و گسترش نفوذ در خليج فارس به عراق داده
است.كشورهاى كوچك خليج هم اكنون با بغداد رفتارى محترمانه برقرار كرده اند و با برخوردى دوستانه مى كوشند كه
اتكاع خود را با كمى طفره روى به عربستان سعودى كاهش داده و موجوديت خود را تضمين نمايند.در مقابل بغداد
برخوردى محافظه كارانه خواهد داشت.در صورت امكان، عراق هدف تاعسيس رژيمهاى هم مشرب سوسياليستى
مقتدرانه ئ سياسى، نظير حكومت بعثى خود را ترك نخواهد كرد.از ابزار گوناگون در دسترس خود، از قبيل تعليمات
نظامى و احتمالاہ واگذارى تجهيزات نظامى براى گسترش مقاصدش بهره خواهد گرفت.ولى در آينده نزديك و تا
زمانيكه به دوستى و حمايت عربستان سعودى و سوريه نياز داشته باشد، سعى نخواهد كرد با حمايت از انقلاب در
كشورهاى كوچك خليج موقعيت و نياز خود را به مخاطره بيفكند، زيرا اينگونه فعاليتها روابط حسنه اخير، با
همسايگان عرب را از هم پاشيده و در نتيجه خسارات بالقوه اميد كسب منافع را بر باد خواهد داد.
34- اينگونه برخورد عملى و محافظه كارانه براى دولت بغداد
مناسب مى باشد.اين رژيم به شتاب نياز ندارد.غير از البكر، بقيه ئ رهبران نسبتاہ جوانند.آنها معتقدند كه نظام سياسى،
اقتصادى، اجتماعى عراق براى جهان معاصر عرب مناسب تر از نظام حكومتى پادشاهى است.عراق به تلاشهاى
خود در كشورهاى متعدد همچون يمن شمالى براى ايجاد بنيادهايى ادامه خواهد داد.به اميد آنكه روزى برسد كه
بغداد3 بتواند رژيمهاى سوسياليستى بعثى مورد نظر خود را در شبه جزيره ئ عربى مستقر كرده و احتمالاہ يك كشور متحد
را پديد آورد.بهر حال، عراق در بكارگيرى و تاكتيك هاى تاكنون موفقيت آميز خود، همچون خرابكارى و ترور بر عليه
دشمنان عربى، در صورتيكه بتواند اينگونه تحريكات را بدون بروز عكس العمل سياسى ناخواسته از سوى اعراب
اعمال كند، ترديد نخواهد كرد.در يك يا دو سال آتى، شرائط منطقه ممكن است آنچنان تغيير يابد كه اينگونه رفتار
خشونت آميز بغداد را به انجامش اغواع نمايد.
35- بهمان نحو، ادعاى مالكيت كويت توسط عراق، كه اخيراہ سخنى از آن نيست، مطمئناہ زمانيكه شرائط مناسبى
پيش آيد، بار ديگر مطرح خواهد شد.از نظر استراتژيك عراق خواب جوائرى را مى بيند كه مدخل ورودى به بنادر
عراق را تحت كنترل دارند.ولى از نقطه نظر سياسى، آرمان هاى عراق افزون تر از اين مى باشد.ابتدا در سال 1930 و
سپس، ماههاى آخر رژيم سلطنتى عراق اين خواسته آغاز شد بار ديگر بشدت در 1961 توسط قاسم و دوباره توسط
رژيم فعلى در سال 1974 اين خواسته اعمال شد.امتناع عراق از تعيين خط مرزى خود با كويت نشانگر آن است كه
اين كشور هنوز از ادعاى خود در مورد كويت دست برنداشته است، در حاليكه در مورد ايران، عراق به اينكار رضايت
داد.اينگونه عدم قبول، يادآورى تلويحى به كويت است كه عراقيان و نه فقط بعثى ها، تاسيس و ادامه ئ موجوديت
كويت را بعنوان يك دولت جداگانه تجزيه بخشى از سرزمين طبيعى عراق تلقى مى كنند.
