الف: قبل از كودتا - عراق نسخه متنی

الف: قبل از كودتا

با استعفاى حسن البكر از رياست جمهورى، شوراى فرماندهى انقلابى، صدام حسين را به رياست جمهورى بر
مى گزيند

.البته اين يك تصميم صورى بود زيرا قبل از اين استعفا تمام قدرت و كارها بجز تشريفات در دست صدام
حسين متمركز بوده و وى بخاطر توان تشكيلاتى و قدرت برخورد خشن و توطئه آميز در برابر حريفان خويش بسرعت
خود را به عالى ترين مدارج قدرت رسانده بود.

با اعلام رياست جمهورى، صدام بلافاصله و بسرعت انسجام قدرت خويش را در كابينه تقويت مى كند، بدين ترتيب
كه با تغيير و تحولات وسيع در كابينه و ايجاد پست هاى جديد از قبيل معاونت نخست وزيرى و همچنين تلفيق بعضى
سازمانها و وزارتخانه ها با يكديگر و يا بوجود آوردن سازمان يا وزارت خانه جديد، و نقل و انتقالات وسيع مسئولين
نفوذ خود رابر نظام اجرائى حاكم مى گرداند و در حقيقت بجاى شروع از حزب و شوراى فرماندهى انقلابى حركت را
از كابينه شروع مى كند و بخصوص در اين نقل و انتقالات مسئله ارتش براى صدام بسيار با اهميت بوده است، زيرا
ارتش و افسران آن نزديكى و انسجام چندانى با وى نداشتند و او را بخاطر فقدان تحربه نظامى در حد حسن البكر به
حساب نمى آوردند

.انتخاب عدنان خيرالله به عنوان معاون فرماندهى كل قوا راهى بود بسوى نزديكى با ارتش.

در سلسله مراتب رهبرى عملاہ با انتخاب عزت ابراهيم كه در مقام مقايسه با ديگران چهره اى ضعيف و گوش به فرمان
است عملاہ مرد شماره 2 در مراتب قدرت حذف مى گردد.

ب: كودتا و تعارضات داخلى حاكميت

هنوز حدود 20 روز از انتخاب صدام به رياست جمهورى نگذشته كه يك حركت فرجام از درون حاكميت جهت
حذف صدام صورت مى گيرد

.عناصر اين تلاش را بعضى اعضاى شوراى فرماندهى انقلاب اعم از نظامى و غير نظامى
مانند محى عبدالحسين مشاطى دبيركل
شوراى فرماندهى انقلاب و عدنان حسين از دوستان نزديك صدام تشكيل مى دادند.

نمود اين تعارض و برخورد خونين صدام با اين حركت عامل مهمى شد تا وى بتواند قدرت مطلقه خويش را بر اركان
مملكتى استوار سازد، منجمله با اين ادعا كه افراد مخالف مى خواستند با استفاده از بهانه انتخابات درون حزبى صدام
را سرنگون كنند، توانست بسرعت هر نوع گرايش به انتخابات درون حزبى را كه سالها متوقف مانده بود متوقف سازد.

از سوى ديگر با خالى شدن چند كرسى از شوراى فرماندهى انقلاب صدام يا جايگزينى عناصر مورد وثوق خويش در
حقيقت شوراى فرماندهى انقلاب را نيز در قبضه خود گرفت.

در اين مسير البته از اتهام هميشگى نقش توطئه خارجى و مشخصاہ دخالت سوريه نيز مطالبى مطرح گرديد كه بنظر
مى رسد

.صرفاہ مصرف داخلى داشت.