"داوريهاى اساسى"
رهبران بعثى عراق مصمم اند كه نفوذ و قدرت حكومتى خود را تداوم بخشند، تا فلسفه ملى، سوسياليستى و مادىخود را بر كشور تحميل نموده و نيز قدرت و توان دولت را در اعمال نفوذ در خارج از كشور گسترش دهند.عراق
كشورى در خاورميانه خواهد بود كه حداقل طى مدت 5 سال با اين ارزيابى بايد روى آن حساب كنيم.عراق، هم
توانائى و وسيله ئ نيل به اهداف راديكالى خود را در اختيار دارد و هم اينكه تلاشهاى ايالات متحده را براى شكل دادن
بيك صلح همه جانبه در خاورميانه و حفظ و ثبات در كشورهاى عربى خليج فارس و تاعمين عرضه نفت كافى به غرب
را دشوار خواهد نمود.
صدام حسين، چهل ساله ئ غير نظامى احتمالاہ موفق خواهد شد جانشين پرزيدنت احمد حسن البكر بيمار كه يك مرد
نظامى بعثى و انقلابى تمام عيار و معتبر از قبل از سال 1958 است، گردد.ما نمى توانيم پيش بينى كنيم، آيا ارتش عراق
كه حاكم مطلق از سال 1930 به بعد بوده بتواند يك رژيم كاملاہ غير نظمى را تحمل كند.بهرحال ما انتظار داريم كه
روابط بين ارتش و رهبريت سياسى بعد از جانشين صدام بلا اشكال نباشد، حداقل تا زمانى كه افسران وفادار به او
پست هاى حساس فرماندهى را اشغال نمايند.ما به اندازه ئ كافى در مورد گرايشات سياسى افسران نمى دانيم جز اينكه
اشاره كنيم كه جانشينى صدام امر مطمئنى نيست اگر چه آشكارا متحمل ترين تحول مى باشد.
قدرت بعثى ها به طورمحكم با تكيه بر سرويس هاى چند گانه امنيتى، گروه بندى مردم از طريق حزب و تشكيلات خلقى
وابسته به آن و تاعديب بدون تاعخير هر كسى كه جراعت مخالفت با رژيم را به خود بدهد حفاظت مى شود.
كشور در مجموع بخاطر درآمدهاى روبرشد، منابع غنى نفت اش
ثروتمند مى باشد و توانسته است ميزان رشد ده درصد در سال را از سال 1974 بدون تحمل تورم اضافى نصيب اش
نمايد.اما بهر حال مشكلات اقتصادى حاوى وجود دارد كه سالها طول خواهد كشيد، تا اينكه برطرف شود.اين
مشكلات شامل كمبود كارگران ماهر و نيمه ماهر و عدم رشد توليدات كشاورزى مى باشد.
رژيم بغداد تا زمانيكه ايران داراى دولتى نشود كه بغداد بتواند روابط دلخواه غير تهاجمى را با آن برقرار نمايد احساس
ناامنى درباره آن خواهد نمود.عراقى ها همچنين از اين مى ترسند كه جنبش اسلامى ايران بر جمعيت اكثريت شيعه
عراق اثر بگذارد.شيعيانى كه مدت زمان طولانى است كه سوع رفتار دولتهاى مسلط سنى عراق را حس مى كنند.آنها
آشكارا نگرانند كه آيت ا...خمينى، كسى كه 14 سال بعنوان يك تبعيدى در حوزه ئ علميه نجف بوده است، خود را
بعنوان يك رهبر مذهبى، كه نفوذش بايد به آنسوى مرزهاى ايران برود ملاحظه كند.مسئله ئ ديگر عدم وجود يك كنترل
مركزى در تهران مى باشد كه سبب ارسال اسلحه از طريق ايران به كردهاى عراقى خواهد شد.بغداد احتمالاہ براى كنترل
بى ميلى و نارضايتى در مناطق كردنشين و شيعه نشين هم چنان از قواى مسلح استفاده خواهد نمود.
تمايل رژيم عراق به ايفاع نقش رهبرى در منطقه و نگرانى نسبت به شرايط بر هم خورده و مغشوش ايران بزودى عراق
را بسوى روابط غيرخصمانه با اكثر كشورهاى ديگر عربى خواهد كشاند، اگر چه سياست خرابكارى و براندازى را نيز
بى صدا دنبال مى كند، رهبران عراقى حزب بعث به حمايت از توسعه ئ تشكيلات حزبى در ديگر كشورهاى عربى و نيز
گسترش دكترين سوسياليستى بعث در تمام منطقه ادامه خواهند داد.
سياست خارجى بغداد، اتكاع به شوروى را در مورد تسليحات و حمايتهاى تكنولوژيك ادامه خواهد داد، اما عراق
نسبت به پشتيبانى شوروى از وابستگان ديگرى از قبيل اتيوپى، يمن شمالى و افغانستان
توجه زيادترى از خود نشان مى دهد.اگر اتحاد جماهير شوروى به درگيرى هاى افغانستان تا سر حد دخالت نظامى
كشيده شود، روابط عراق و شوروى سير نزولى را خواهد پيمود.در هر صورت عراق روابطش را با شوروى از طريق
مستحكم تر نمودن هم بستگى اش با كشورهاى صنعتى غرب متعادل خواهد نمود.اين روش و خط مشى شامل تداوم
روابط تجارى با كشورهاى بزرگ اروپائى و همچنين خريدارى تسليحات نظامى از فرانسه و ديگر كشورها نيز مى باشد.