نورانيت اهل بيت (ع ) - روزنه ای به سوی اسرار الهی نسخه متنی

مى باشند.

نورانيت اهل بيت (ع )

در روايـات و احـاديـث شـريـف و آيـات قـرآن كـريـم ، بـه نـورانـى بـودن اهل بيت (ع ) اشاره شده است .

پيامبر اكرم (ص ) فرمود:

(خَلَقَنىَ اللّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى وَ اَهْلَ بَيْتى مِنْ نُورٍ واحِدٍ)(18)

خداوند تبارك و تعالى ، من و اهل بيت من را از يك نور آفريد.

امير مؤ منان على (ع ) فرمود:

(اَوَّلُنا مَحَمَّدٌ، آخِرُنا مَحَمَّدٌ، اَوْسَطُنا مُحَمَّدٌ وَكُلُّنا مُحَمَّدٌ)(19)

اول ، آخر و وسط ما محمد و به طور كلى همه ما(مظهر) محمد(ص ) هستيم .

در زيارت جامعه كبيره مى خوانيم :

(خَلَقَكُمُ اللّهُ اَنْوارا فَجَعَلَكُم بِعَرْشِهِ مُحْدِقينَ)(20)

خداوند متعال شما را به صورت نورهايى آفريد كه در عرش ، طواف كنندگان هستيد.

در قرآن كريم نيز در مواردى به (نور)تعبير شده است . از جمله :

(يـَا اءَيُّهـَا الَّذِيـنَ اَّمـَنـُوا اتَّقـُوا اللَّهَ وَاَّمـِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَحْمَتِهِ وَيَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ)(21)

در ايـن آيـه شـريـفـه ، مـبـاحـث بـسـيـارى وجـود دارد. خـداونـد مـتـعـال فـرمـوده : اى افـراد بـا ايـمـان ! شـمـا دو كـار انـجـام دهـيـد. مـن در مـقـابـل ، سه كار انجام مى دهم : نخست : تقوا پيشه كنيد! انسان با داشتن تقوى و پرهيزكارى ، بـه بـركـات بـسـيـارى نـائل مى شود و هرگاه بى تقوايى كند، آن بركات از او گرفته مى شـود. دوم : بـه رسـول خـدا(ص ) ايـمـان عـمـلى بـياوريد. اگر انسان اين دوكار را انجام دهد، من بـراى او سـه كـار انـجـام مـى دهـم : نـخـسـت ، بـا رحـمـت خـود، بـه شـمـا دو (بـال ) مـى دهـم ، عـلت تـعـبـير به (بال )، آن است كه انسان براى پرواز از عالم مُلك به مـلكـوت بـه (بـال ) نـيـاز دارد. انـسـان بـا يـك بـال نـمـى تـوانـد پـرواز كـنـد. خـداونـد متعال فرمود: به شما دو (بال ) مى دهم تا پرواز كنيد و به عالم ملكوت برسيد. دوم : براى شما نورى قرار مى دهم كه در آن نور حركت كنيد.

در روايت آمده است كه : منظور از (نور)، على بن ابيطالب (ع ) است . يعنى اگر با تقوا شديد و ايـمـان عملى پيدا كرديد، من دست شما را در دست امام على (ع ) مى نهم و شما را زير بار ولايت او قرار مى دهم .

چـرا در قـرآن كـريـم ، اسـم مـبـارك امـام عـلى (ع ) و حـضـرت زهـرا(س ) بـه شـكـل عـلنـى نـيـامده است ؟ زيرا امام على (ع ) را خانه نشين كردند و حضرت زهراى اطهر(س ) را كشتند. اگر نام آن دو بزرگوار در قرآن مى آمد، معاندين ، قرآن را نابود مى كردند. از اين رو، قرآن با كنايه مى فرمايد:

(وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُورا تَمْشُونَ بِهِ)

سوم : شما را مورد مغفرت و آمرزش قرار مى دهم و از گناهان و خطاياى شما مى گذرم .

دلايل ظلمانى بودن گناه

الف ـ دليـل عـقـلى : چـنـان كـه ثـابـت شـد، خـداونـد مـتـعـال نـور اسـت .گـنـاه در مـقابل (خداوند) قرار دارد. زيرا نور در مقابل ظلمت است ؛ پس گناه ظلمانى است . وقتى در گناه ظـلمـت بـاشد، باطن شخص گناهكار، تاريك و ظلمانى مى گردد و او را به وادى نور راه نخواهد داد. انسان ظلمانى ، به وادى ظلمت مى رود و انسان نورانى در وادى نور حركت مى كند.

ب ـ دليل نقلى : ابو بصير مى گويد از امام صادق (ع ) شنيدم كه فرمود:

(اِذا اَذْنـَبَ الرَّجـُلُ خـَرَجَ فى قَلْبِهِ نُكْتَةٌ سَوداءٌ فَاِنْ تابَ اِنْمَحَتْ وَ اِنْ زادَ زادَتْ حَتّى تَغْلِبَ عَلى قَلْبِهِ فَلا يُفْلِحُ بَعْدَها اَبَدا)(22)

هـرگـاه شـخـصى گناهى مرتكب شود، در دل او نقطه سياهى بر آيد. پس اگر توبه كند، محو شـود و اگـر بر گناه بيفزايد، آن سياهى افزايش يابد تا بر دلش غالبش شود. پس هرگز رستگار نشود.