روزنه ای به سوی اسرار الهی نسخه متنی

بحمد اللّه .

ناراحتى تو چيست ؟ درد كمر مرا اذيت مى كند و از كار انداخته است .

آقا دستان مبارك خود را پشت سرم آورد و به آرامى تا نزديكى كمر كشيد و فرمود:

من دردى نمى بينم !

آقا احساس درد مى كنم و جانم به لب رسيده است .

من دردى نمى بينم !

ماشين كه جلوتر رفت ، به راننده فرمود:

نـگهدار! آقا پياده شد و همه مسافران از جمله خودم ، جهت بدرقه از ماشين پياده شديم . آقا رفت و مـا سوار ماشين شديم و حركت كرديم . در يك لحظه ، به ذهنم خطور كرد كه كمر درد شديدى داشـتـم و قـادر بـه حـركـت نبودم . چطور به تنهايى از ماشين پياده شده و دوباره سوار شدم ؟ كـمـرم را تـكان دادم ، هيچ دردى را احساس نمى كردم . در آن لحظه ، فهميدم كه آقا حضرت مهدى عـجـل الله تـعـالى فرجه الشريف بود و ايشان با دست مبارك ، ناراحتى كمرم را شفا داده است . آقـا به اندازه اى زيبا و دل انگيز قرآن مى خواند كه همه مسافران گريه كردند. بنابر اين ، مـراد از تـرتـيـل آن اسـت كـه قـرآن كـريـم بـه گـونـه اى خـوانـده شـود كـه حـتـى دل هاى اهل قساوت نيز بلرزد و تكان بخورد.

نـكـتـه قـابـل تـوجـه آن اسـت كـه در آيـات شـريـفـه 1 تـا 5 سـوره مـزمـل ، خـطـاب به پيامبر اكرم (ص ) آمده است كه : بلند شو! نماز شب بخوان ! قرآن بخوان ! چون مى خواهيم بر تو قول سنگين القاء كنيم . از اين خطاب ها مى توانيم به اين نكته برسيم كـه انـسان با تلاوت قرآن كريم مى تواند استعداد و سعه صدر و ظرفيت خود را افزايش دهد. پـس قـرائت قـرآن در حـدّ تـوان انـسـان ، ظـرفـيـت او را بـالا مـى بـرد.

در آخـر سـوره مزمل آمده است :

(فـَاَقـْرَؤُا مـا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرآنِ عَلِمَ اَنْ سَيَكوُنَ مِنْكُمْ مَرْضى وَ آخَروُنَ يَضْرِبوُنَ فىِ الاَْرْضِ يـَبـْتـَغـوُنَ مـِنْ فـَضـْلِ اللّهِ وَ آخـَروُنَ يـُقـاتـِلوُنَ فـى سـَبـيـلِ اللّهِ فـَاقـْرَؤُا مـا تـَيـَسَّرَ مِنْهُ)(48)

پـس بـخـوانـيـد از قـرآن آنـچـه را كـه مـمـكـن اسـت . خـداونـد بـر احـوال شـما آگاه است كه برخى مريض و ناتوانيد و برخى به سفر، براى كسب و تجارت از كـرم خـداونـد روزى مـى طـلبـيـد و بـرخـى در راه خداوند به جنگ و جهاد مى پردازيد. پس در هر حال ، آنچه ميسّر و آسان است ، به قرائت قرآن بپردازيد.

اگر قرار باشد انسانى را به مقامات معنوى برسانند، بايد زمينه آن در او وجود داشته باشد. بـه آن زمـيـنـه ، (مـقـتضى ) گفته مى شود. همچنين ، در كار نبايد (مانع ) وجود داشته باشد. بـنـابـر ايـن ، اگـر مـقـتـضـى مـوجـود و مـانـع مـفـقـود بـاشـد، انـسـان را بـه مـقـامـات مـعـنـوى نائل مى كنند. امام صادق (ع ) فرمود:

(مـَنِ اسْتَمَعَ حَرْفا مِنَ كِتاِب اللّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ غَيْرِ قِرائَةٍ كَتَبَ اللّهُ لَهُ حَسَنَةً وَمَحاعَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفـَعَ لَهُ دَرَجـَةً وَ مـَنْ قـَرَاءَ نـَظـَرا مـِنْ غـَيـْرِ صَوْتٍ كَتَبَ اللّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ حَسَنَةً وَ مَحاعَنهُ سـَيَّئَةً وَ رَفـَعَ لَهُ دَرَجـَةً وَ مـَنْ تـَعـَلَّمَ مـِنـْهُ حـَرْفـا ظاهِرا كَتَبَ اللّهُ لَهُ عَشْرَ حَسَناتٍ وَ مَحاعَنْهُ سـَيَّئاتٍ وَ رَفـَعَ لَهُ عـَشـْرَ دَرَجـاتٍ قـالَ: لااَقـوُلُ بـِكـُلِّ آيـَةٍ وَلكـِنْ بـَكـُلِّ حـَرْفٍ باٍء اَوْ تاءٍ اَوْ شِبْهِهِما. قالَ: وَ مَن قَرَاءَ حَرْفا ظاهِرا وَ هُوَ جالِسٌ فىِ صَلاتِهِ كَتَبَ اللّهُ لَهُ بِهِ خَمْسينَ حَسَنَةً وَ مـَحاعَنْهُ خَمسينَ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ خَمسينَ دَرَجَةً وَ مَنْ قَرَاءَ حَرْفا وَ هُوَ قائِمٌ فِى صَلاتِهِ كَتَب اللّهُ لَهُ بـِكـُلِّ حـَرْفٍ مـِاءَةَ حـَسـَنَةٍ وَ مَحاعَنْهُ مِاءَةَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِاءَةَ دَرَجَةٍ وَ مَنْ خَتَمَهُ كانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُسْتَجابَهٌ كُلُّهُمُؤَخَّرَةٌاَوْمُعَجَّلَةٌ. قالَجُعِلْتُفَداكَخَتِمَهُكُلُّهُ ؟ قالَ خَتِمَهُ )(49)