روزنه ای به سوی اسرار الهی نسخه متنی

چه بسا تلاوت كننده قرآن ، كه قرآن او را لعنت كند.

بـنـابـر ايـن ، اگـر انـسـان قـرآن بـخـوانـد .امـا بـه آن عمل ننمايد، قرآن كريم او را مورد لعنت قرار مى دهد. امام صادق (ع ) فرمود:

(اِذا جـَمـَعَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ الاَوَّلينَ وَ الاخِرينَ اِذا هُمْ بِشَخْصٍ قَدْ اَقْبَلَ لَمْيُرى قَطُّ اَحْسَنَ صُورَةً مِنْهُ فَاِذا نَظَرَ اِلَيهِ الْمُؤْمِنوُنَ وِ هُوَ الْقُرآنُ قالوُا، هذا مِنّا اَحْسَنُ شَى ءٍ رَاَيْنا فَاِذا اِنْتَهى اِلَيْهِمْ جازَ هـُمْ ثُمَّ يَنْظُرُ اِلَيْهِ الشُّهَداء حَتّى اِذا اِنْتَهى اِلى آخِرِهِمْ جازَهُمْ فَيَقُولُونََ: هذا الْقُرآنُ فَيَجُوزُهُمْ كـُلُّمْ حـَتـّى اِذا اِنـْتـَهـى اِلىَ لْمـُرْسـَليـنَ فَيَقُولُونَ: هذا الْقُرآنُ فَيَجوُزُهُمْ حَتّى يَنْتَهى اِلَى الْمَلائِكَةَ. فَيَقُولُونَ:

هذا الْقُرآنُ فَيَجُوزُهُمْ (ثُمَّ يَنْتَهى ) حَتّى يَقِفُ عَنْ يَمينِ الْعَرْشِ فَيَقوُلُ الْجـَبّ ارُ: وَ عـِزَّتـى وَ جـَلالى وَ اِرْتـِفـاعِ مـَكـانـى لاَُكـَرِّمـَنَّ الْيـَوْمَ مـَنْ اَكـْرَمـَكَ وَلاَُهـَيِّنـَنَّ مـَنـْ اَهانَكَ)(63)

(آنگاه كه خداوند خلق اولين و آخرين را در قيامت جمع كند، به ناگاه شخصى را مشاهده مى كنند كـه خـوش صورت تر از او هرگز نديده اند، به سوى آنان مى آيد. پس چون نظر مؤ منان بر او كـه همان قرآن است ، افتد، گويند: اين از ما است و اين بهترين كسى است كه ما او را ديده ايم و چون به آنان رسد، از آنان بگذرد و به شهيدان رسد. آنان او را بنگرند تا از ايشان بگذرد و چـون از هـمـه آنـان گـذشـت ، گويند: اين قرآن است . پس از آنان نيز بگذرد تا به پيامبران مـرسـل رسد. آنان نيز گويند: اين قرآن است . از آنان نيز بگذرد تا به فرشتگان رسد. آنان گـويـنـد. ايـن قرآن است ؛ پس از آنان نيز بگذرد تا به سمت راست عرش رسد و آنجا بايستد. پس خداى جبار فرمايد: به عزت و جلالم و به بلندى مقامم سوگند! البته امروز گرامى دارم آن كه تو را اكرام كرده است و البته خوار كنم ، هر كسى كه تو را خوار كرده است .

2 ـ نماز شب

دومـيـن راه كـسـب ظـرفـيـت ، خـوانـدن نـمـاز شـب و ارتـبـاط بـا خـداونـد در دل شـب اسـت .

البـتـه راه بـسـيـار بـزرگـى اسـت و انـبـيـا و ائمـه اطـهـار(ع )و اهل معنويت به آن عنايتى خاص دارند. قرآن كريم مى فرمايد:

(يَا اءَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ اللَّيْلَ إِلا قَلِيلاً نِصْفَهُ اءَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلاً اءَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْاَّنَ تـَرْتـِيـلاً إِنَّا سـَنـُلْقـِي عـَلَيـْكَ قـَوْلاً ثـَقـِيـلاً إِنَّ نـَاشـِئَةَ اللَّيـْلِ هـِيَ اءَشـَدُّ وَطـْاءً وَاءَقـْوَمـُ قِيلاً)(64)

اى [پـيـامبر] كه در جامه [فكرت و خاموشى ] خفته اى ! هان ! شب را به نماز و طاعت خود برخيز مـگـر كـمـى .

كـه نصف يا چيزى كم از نصف باشد. يا چيزى بر نصف بيفزا و به تلاوت آيات قرآن با توجه كامل مشغول باش .

ما به وحى خود، كلامى بسيار سنگين بر تو القاء مى كنيم . البته نماز شب بهترين شاهد اخلاص و صفاى قلب و دعوى صدق ايمان است .

كـلمـه (قـُمْ) در آيـه شـريـفـه ، فـعـل امـر اسـت . صـيـغـه امر دلالت بر وجوب مى كند. پس اين فعل ، به صورت صيغه امر بر پيامبر(ص ) خطاب شد. يعنى نماز شب بر پيامبر اكرم (ص ) واجـب اسـت . از ايـن رو، از مختصات نبوى ، وجوب نماز شب است كه بر ساير مسلمانان واجب نشده است .

علت وجوب ، پذيرش بارگران مسؤ وليت (قول ثقيل ) است كه فقط توسط پيامبر اكرم (ص ) برداشته شد و در توان هيچ يك از اولياى الهى نمى باشد. از اين رو، نماز شب فقط بر او واجب گرديد و پيامبر اكرم (ص ) ماءمور به تبليغ آن شـد. در ايـن راسـتـا، خـداونـد بـزرگ ، انـسـان را بـه دو كـار مـاءمـور فـرمـود: حمل بار امانت و استقامت در اين راه .

قرآن كريم ، درباره ضرورت استقامت پيامبر اكرم (ص ) و همه مسلمانان فرمود:

(فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلاَ تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ)(65)