روزنه ای به سوی اسرار الهی نسخه متنی

اِلَيْكَ وَ اجْعَلْ حُبَّكَ اَحَبُّ اِلَىَّ مِنَ الْماءِ الْبارِدِ)(81)

(خـدايـا! محبت خود را و محبت كسى كه تو را دوست دارد و محبت هر عملى كه مرا به تو نزديك مى كـنـد، در دل مـن قـرار ده . خـدايـا! مـحبت خود را نزد من آن طور قرار ده كه انسان تشنه ، مشتاق آب سرد است .

اشتياق من به تو را بالاتر از اشتياق به آب سرد قرار ده ).

دوم ـ نـمـاز شـب و فـخر الهى : نماز شب موجب فخر و مباهات خداوند نزد فرشتگان است . پيامبر اكرم (ص )

فرمود:

(اِذا قـامَ الْعـَبـدُ مـِنْ لَذِيذَ مَضْجَعِهِ وَ النُّعاسُ فى عَيْنَيْهِ لِيَرْضى رَبَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ بِصلاةِ لَيلَةٍ بـاهـىَ اللّهُ بـِهِ مـَلائِكـَتـَهُ. فـَقـالَ: اَمـا تـَرَوُنَ عـَبْدى هذا قَدْ قامَ مِنْ لَذِيذَمَضْجَعِهِ اِلى صَلاةٍ لَمْ اَفْرُضُها عَلَيْهِ اَشْهِدوُا اَنّى قَدْ غَفَرْتُ لَهُ)(82)

(هـرگـاه انـسـان از رختخوابش برخيزد در حالى كه خواب نيز چشمان او را فرا گرفته است ، بـراى آن كه خداى خود را با نماز شب راضى كند، خداوند نيز به اين انسان در نزد فرشتگان مـبـاهـات و افـتخار مى كند. پس فرمود: آيا اين بنده ام را نمى بينيد كه از رختخواب گرم براى نماز شب برخاست ؟ شاهد باشيد كه من از گناهان او گذشتم .

بـسـيـارى از كـارهـا، از نـظـر مـقـدار كـم انـد؛ امـا داراى بـركـات فـراوانـى مـى بـاشـنـد؛ مـثـل نـمـاز شـب كه خداوند متعال ، حتى ملائكه را بر آن شاهد و گواه مى گيرد و از گناهان نماز شـب خـوان مـى گـذرد. در روايـت اسـت : اگر در خانه اى قرآن تلاوت شود، از آن خانه نور به آسـمـان هـا تـلالؤ مى كند. اگر جوانى سر به سجده نهد، نورى از آنجا به آسمان پرتو مى افـكـنـد. مـلائكـه مـى پـرسـنـد: خـدايـا! آن نـور بـراى چـيـسـت ؟ خـداونـد عـزوجـل بـا افـتـخـار مـى فـرمـايـد:

جـوانـى سـر بـه سـجـده گـذاشـت و ايـن نـور از محل سجده آن جوان است .

سوم ـ بركات فراوان نماز شب : اين دسته از روايات ، درباره بزرگى پاداش و بركات نماز شـب اسـت .

خـداوند متعال در قرآن كريم ، براى هر عملى ، جز نماز شب ، پاداشى را تعيين كرده اسـت . تـعـيـيـن نكردن پاداش براى نماز شب ، به خاطر عظمتى است كه در آن وجود دارد. خداوند مـتـعـال ، پـاداش بـرخـى از اعـمـال را در قـرآن كـريـم ذكـر فـرمـوده اسـت . بـه طـور مـثـال فـرموده : كسانى كه ايمان آورند و اعمال صالح انجام دهند، به آنان بهشت خواهيم داد. اين پـاداش را بـا تـعابير: (جنّه )، (جنّات ) و (الجنّه ) آورده است . در روايات امامان معصوم (ع ) نيز پاداش برخى از اعمال ذكر شده است ؛ به عنوان نمونه :

مـردى براى رسيدن خدمت امام صادق (ع ) وارد مدينه شد و چند روزى مهمان آن حضرت بود. سپس براى زيارت عازم مكه شد. در بازگشت ، دوباره مهمان امام صادق (ع ) شد و بعد به خانه خود بـازگـشـت . روزى بـه آن حـضـرت عـرض كـرد: يـابـن رسـول الله ! مـن هـر بـار كـه قصد رفتن به مكه را دارم ، در اينجا مزاحم شما مى شوم و براى شما مشكل پديد مى آيد. من چهار هزار درهم به شما مى دهم تا براى من خانه اى خريدارى شود و من در اين مسافرت ها در آن اسكان گزينم . سپس به مكه رفت و در مراجعت ، خدمت امام (ع ) رسيد و جـويـاى خانه شد. امام (ع ) فرمود: چهار هزار درهم را ميان فقراى بنى هاشم تقسيم كردم . اگر بـخـواهـى ، مـن بـه جـاى آن ، خـانـه اى در بـهشت براى تو مى گيرم كه يك طرف آن به خانه پـيـامـبر(ص )، سمت ديگر آن به خانه امام على (ع ) و دو سوى ديگر آن به خانه جدّه ام فاطمه زهرا(س ) و خانه حسنين (ع ) باز شود.

عـرض كـردم : آقـا! بـالاى سرم مى گذارم ! چه از اين بهتر! برايم بنويسيد! امام (ع ) نامه اى بـه ايـن شـرح نـوشـت : (مـن در بـهـشـت خـانـه اى بـا ايـن مـشـخـصـات و بـا ايـن مـقـدار پول براى او خريدم ).

وى نـامـه را گـرفـت و بـه مـنـزل بـازگـشـت و آن را بـه عـيـال خـود داد و گـفـت : ايـن نامه دست خط امام صادق (ع ) است . وقتى مُردم ، آن را در كفن من قرار دهـيد. پس از مدتى از دنيا رفت و طبق وصيّت ، نامه را در كفن او نهادند و او را به خاك سپردند. صـبـح روز بعد كه سر قبر او آمدند، نامه را بر روى قبر مشاهده كردند كه به دست خط ميّت ، زير نامه نوشته بود: آنچه امام صادق (ع ) به من وعده فرمود، ديشب به من دادند.