لطفا منتظر باشید ...
انتخاب نماينده
اميرمومنان هنگامى كه خود را امير غير مطاع يافت ناچار حكميت را پذيرفت اما ابن عباس را كه علاوه از موقعيت علمى داراى خرد و درايت كافى بود و افسونهاى عمروعاص هرگز نمى توانست در وى كارگر باشد به عنوان نماينده جبهه ى عراق انتخاب كرد ولى همان گروه فريب خرده و سطحى او را به اين سمت نپذيرفتند و انتخاب ابوموسى را كه ظاهرى آراسته ولى دلى خالى از عقل و مغزى تهى از انديشه داشت، خاطرنشان ساختند و در اين موضوع به قدرى پافشارى و اصرار كردند كه حضرتش ناگزير قبول كرد و بدين ترتيب فاجعه حكمين تحقق يافت.اشعث بن قيس را بهتر بشناسيم
يكى از افسرانى كه در به وجود آوردن جريان حكمين و طغيان خوارج چنانكه گذشت نقش موثرى داشت اشعث بن قيس بود، اين شخص داراى كارنامه ى سياهى است خواندنى او در زمان پيامبر به اسلام گرائيد و پس از رحلت پيامبر "ص" در زمان خلافت ابوبكر از اسلام روگرداند و مرتد شد، به علاوه با جمع آورى خويشان و بستگان خود سر به طغيان نهاد و آنان را وادار كرد كه عليه حكومت وقت مبارزه كنند.ولى ديرى نپائيد كه چون شكست و نابودى خود را حتمى ديد افراد خود را تسليم كرد و توبه كنان به مركز حكومت اسلامى يعنى مدينه شتافت و با ابوبكر ملاقات كرد و در اين ضمن نه تنها از مجازات ابوبكر رهائى يافت بلكه با خواهر او ام فروه ازدواج كرد و بدين صورت در نزد وى تقرب يافته داماد خليفه ى وقت گرديد.
او در دوران حكومت عمر نقشى نداشت اما در زمان عثمان دوباره چهره اش ظاهر گرديد و به انجام برخى از امور دولتى در داخل ايران از جانب دولت عثمان مامور شد و در زمان حكومت اميرمومنان "ع" مدت كوتاهى فرماندار آذربايجان بود تا اينكه از اين منصب بركنار شد.
افسر ماجراجو
اشعث در جنگ صفين به عنوان يك افسر نظامى در ميان سربازان اسلام پيكار مى كرد ولى چون در بين مردم يمن موقعيتى داشت و قدرى سرشناس نيز بود مى توانست از موقعيت خود سوءاستفاده كند، از اين رو در انتخاب اجبارى حكمين كه حضرت موافق با انتخاب ابن عباس بود و اكثريت موافق با ابوموسى اشعرى بودند اشعث در انتخاب ابوموسى از همه بيشتر پافشارى مى كرد، زيرا آنها ابوموسى را مرد صلح و آرامش مى دانستند تا جائى كه حاضر نشدند لااقلاحنف بن قيس كه از ابوموسى عاقلتر بود انتخاب شود، يا بعد از ابوموسى نماينده دوم باشد.
عاقبت با اين كيفيت ننگين و دردناك حكمين انتخاب گرديد و قراردادى ضمن عهدنامه به اين صورت تدوين يافت.
طرفين عهدنامه
1- على اميرمومنان "رهبر قانونى اسلام" با حمايت مردم عراق و حجاز،2- معاويه به عنوان رهبر مردم شام
نمايندگان اعزامى بر سر ميز مذاكره
1- عبدالله بن قيس "ابوموسى اشعرى" از طرف حكومت حضرت على "ع"
2- عمروعاص از طرف حكومت معاويه.
محل مذاكره محلى مابين شام و كوفه و حجاز به نام دومه الجندل دو نفر نماينده ى فوق بر اساس حكم خداوند و داورى قرآن براى تعيين خليفه "كه سرنوشت ملت اسلامى با آن بستگى كامل دارد" از اين تاريخ تا ماه رمضان بايد با هم مشورت كرده و تصميم بگيرند.
