تجلیات حکمت معنوی در هنر اسلامی نسخه متنی

از اينجا تفكر معنوى و ولايى كه عالم اسلامى ⁽⁹⁾ با آن به ظهور مى آيد«روح هنراسلامى »و از
آنجا دينى است.

سعى راقم اين سطور آن بوده كه لمحه اى از اين «روح »را در تاريخ هنر اسلامى ضمن پرسش از
ماهيت هنر و حقيقت تاريخى آن دريابد.بى ترديد اين تحقيق نسبت به حوزه و قلمرو هنر
اسلامى بسيار ناچيز،و ولايت دينى و حقيقت محمدى به جهت نهايت علو در افق ديد هر
راقمى قرار نمى گيرد فقط در وقت اصيل عارفانه اسلامى است كه درسايه عنايت حق،شاهد
حقيقت پرده از چهره برمى گيرد و ظهور حقيقت دست مى دهد.بامباحث نظرى به مثابه «علم
اليقين »صرفا وجهى نازل از اين روح را مى توان دريافت
 و ازآن سخن به ميان آورد،اما سير و
سلوك معنوى و حضور بيواسطه در مراتب عين اليقين و حق اليقين بدون ورود به عالم
هنرمند دينى و انس و همدلى با او كه كمالش در وجود انبياءو اولياء تجلى كرده است،ممكن
نيست.بنابر اين در قلمرو منطق و حتى منطق هرمنوتيك رسمى ⁽¹⁰⁾ كه در آن توجه ما
معطوف به نحوه خاص حضورى است كه با ابتناء بر آن تفكرهنرى صورت مى بندد نيز از
ظاهر به باطن نمى توان رفت مگر در آن صورت از تفكر وتفقه معنوى كه آدمى را از كثرات
وهمى موجود مى كند
 و در حال سكر آميز او را درمواجهه با حقيقت قرار مى دهد،به بيانى،اين
تفكر و حال،حاصل مواجهه بيواسطه باحقيقت و انكشاف حقيقت است.البته اين بدان معنى
نيست كه در مرتبه سير و سلوك وتفكر و تخيل حضورى ابداعى ⁽¹¹⁾ هنرمندانه كه به پيدايى
اثر هنرى مى انجامد باشيم بلكه سخن از تفقه و انس و همدلى با آثار هنرى و هنرمندان دينى
و اسلامى است.با توجه وتذكر به اين مراتب،كتاب حاضر در حكم درآمدى نظرى
ست به «حكمت و هنراسلامى ».