لطفا منتظر باشید ...
دوران ابى جعفر منصور دوانيقى
(و فرزندان ابوطالب كه در دوران خلافت او كشته شدند.)هنگامى كه منصور به خلافت رسيد اقدام به تعقيب محمد و ابراهيم كرد ولى به آنان دست نيافت از اين روعبدالله بن حسن (پدرشان ) را با برادران و گروهى از خاندانش كه در مدينه بودند دستگير ساخته و آنان را
به كوفه بردند و در آنجا زندانى كرد تا هنگامى كه محمد قيام كرد، سپس منصور دستور داد گروهى از
آنها را در همان زندان كوفه به قتل رساندند، و چون ذكر اخبار آنها به ترتيب موجب مى شد كه رشته سخن از
دست خوانندگان خارج شود از اين رو قبل از ذكر اخبار ايشان اسامى هر يك از آنها را با قسمتى از
فضايلشان جداگانه براى شما نقل كرده سپس دنباله اخبارشان را به طور عموم براى شما ذكر خواهم كرد.
37 : عبدالله بن حسن بن حسن بن على بن ابيطالب
كنيه او ابومحمد و مادرش فاطمه بنت الحسين عليه السلام بود و مادر فاطمه : ام اسحاق دختر طلحة بنعبيدالله بوده ، و مادر ام اسحاق : جرباء دختر قسامة بن رومان - از قبيله طى - بوده است .و يحيى بن حسن گفته است : جهت اين كه دختر قسامة بن رومان را جرباء (136) مى گفتند زيبايى بى نظير او
بود، چون هر زنى از زنان عرب هر چه هم زيبا بود همين كه در كنار او مى ايستاد زشت مى نمود، و از اين رو
زنان عرب از نزديك شدن به او خوددارى مى كردند. تا از جلوه و زيبائيشان كاسته نشود، و او را به شترى كه
مبتلا به مرض جرب است و شتران ديگر از ترس دچار شدن به آن مرض دورى مى كنند، تشبيه مى كنند .احمد بن سعيد به سندش از عبيدالله بن موسى بن عبدالله بن الحسن روايت كرد كه حسن بن حسن (پدر عبدالله )
براى خواستگارى يكى از دختران عمويش حضرت ابى عبدالله الحسين عليه السلام به نزد آن حضرت رفت ، امام
حسين عليه السلام بدو فرمود: اى فرزند، خودت هر يك را كه بيشتر دوست دارى انتخاب كن ، حسن خجالت كشيد
و سخنى نگفت ، امام عليه السلام به او فرمود: پس خود من برايت دخترم فاطمه كه شباهت بيشترى به مادرم
فاطمه دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله دارد انتخاب مى كنم .و زبير بن بكار گفته است : كه خود حسن فاطمه را انتخاب كرد، و چنان بود كه مردم مى گفتند: زنى را در
جمال و زيبايى بر سكينه بنت الحسين مقدم دارند در زيبايى بى نظير است .
فاطمه پس از فوت حسن بن حسن به همسرى عبدالله بن عمرو بن عثمان در آمد، عمرو بن عثمان همان شاعرى است
كه به عرجى معروف بوده ، و فاطمه از عبدالله بن عمر فرزندانى پيدا كرد كه از آن جمله بود محمد بن
عبدالله بن عمر كه با برادرش عبدالله بن حسن به قتل رسيد و به او محمد ديباج مى گفتند، و ديگر قاسم و
رقيه بودند.
