زندگى فردى و اجتماعى، هيچكدام بدون يك نظم صحيح به سامان نمىرسد، نظم در برنامهريزى و نظم در مديريت و اجرا، و يك نگاه به عالم آفرينش از منظومههاى جهان بالا گرفته تا ساختمان بدن انسان و اعضاى مختلف آن براى پى بردن به اين اصل عمومى كه حاكم بر كل آفرينش است كافى به نظر مىرسد.بر همين اساس خداوند، اسباب اين نظم را در اختيار انسان قرار داد و حركات منظم كره زمين به دور خود و به دور خورشيد، و همچنين گردش منظم ماه را وسيلهاى براى نظام زمانبندى قرار داده، تا برنامههاى زندگى اعم از مادى و معنوى، تحت نظام درآيد.فكر كنيد اگر نظم معين روز و شب و خورشيد و ماه نبود و مقياسى براى سنجش زمان در دست نداشتيم چه آشفتگى در سراسر زندگى ما پيدا مىشد و لذا خداوند از اين معنى به صورت يكى از مواهب مهم خويش در آيه 5 سوره يونس ياد كرده، مىفرمايد: هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً وَ الْقَمَرَ نُوراً وَ قَدَّرَهُ مَنازِلَ لِتَعْلَمُوا