زنده بودن خداوند چه مفهومى دارد؟ - تفسیر نمونه جلد 2

وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ،" توكل بر ذات زنده‏اى كن كه هرگز نمى‏ميرد". اين از يك سو، از سوى ديگر حيات كامل، حياتى است كه آميخته با مرگ نباشد، بنا بر اين حيات حقيقى حيات او است كه از ازل تا ابد ادامه دارد اما حيات انسان، به خصوص در اين جهان كه آميخته با مرگ است نمى‏تواند حيات حقيقى بوده باشد لذا در آيه 64 سوره عنكبوت مى‏خوانيم:" وَ ما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ"" زندگى اين جهان بازيچه‏اى بيش نيست و زندگى حقيقى (از نظرى) زندگى سراسرى ديگر است"! روى اين دو جهت حيات و زندگى حقيقى مخصوص خدا است.

زنده بودن خداوند چه مفهومى دارد؟

در تعبيرات معمولى، موجود زنده به موجودى مى‏گويند كه داراى نمو- تغذيه- توليد مثل و جذب و دفع و احيانا داراى حس و حركت باشد ولى بايد به اين نكته توجه داشت كه ممكن است افراد كوته‏بين حيات را در مورد خداوند نيز چنين فرض كنند با اين كه مى‏دانيم او هيچ يك از اين صفات را ندارد و اين همان قياسى است كه بشر را در باره خداشناسى به اشتباه مى‏اندازد، زيرا صفات خدا را با صفات خود مقايسه مى‏كند.

ولى حيات به معنى وسيع و واقعى كلمه عبارت است از" علم" و" قدرت" بنا بر اين وجودى كه داراى علم و قدرت بى پايان است حيات كامل دارد، حيات خداوند مجموعه علم و قدرت اوست و در حقيقت به واسطه علم و قدرت موجود زنده از غير زنده تشخيص داده مى‏شود، اما نمو و حركت و تغذيه و توليد مثل از آثار موجوداتى است كه ناقص و محدودند و داراى كمبودهايى هستند كه بوسيله تغذيه و توليد مثل و حركت آن را تامين مى‏كنند، اما آن كس كه كمبودى ندارد اين امور هم در باره او مطرح نيست.

و اما" قيوم" صيغه مبالغه از ماده" قيام" است، به همين دليل به وجودى گفته‏