تفسیر نمونه جلد 2

خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد بينا است" (وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‏ وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ).

به طور مسلم مخاطب در اين جمله شوهرانند و در نتيجه در جمله قبل سخن از گذشت اولياء و در اين جمله سخن از گذشت شوهران است.

و جمله" وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ" خطابى است به عموم مسلمانان كه روح گذشت و بزرگوارى را در تمام اين موارد فراموش نكنند.

رواياتى كه از پيشوايان معصوم (ع) به ما رسيده است نيز آيه را به همين صورت تفسير مى‏كند، و مفسران شيعه با توجه به مضمون آيه و روايات اهل بيت (ع) نيز همين نظر را انتخاب كرده‏اند و گفته‏اند منظور از اين عبارت اولياء زوجه هستند، البته مواردى پيش مى‏آيد كه سر سختى كردن در گرفتن نصف مهر، آن هم قبل از عروسى ممكن است احساسات شوهر و اقوامش را جريحه دار كند و در صدد انتقام‏جويى بر آيند و ممكن است حيثيت و آبروى زن را در معرض خطر قرار دهد اين جا است كه گاه، پدر براى حفظ مصلحت دختر خود، لازم مى‏بيند كه از حق او گذشت نمايد.

جمله" وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‏" (عفو و گذشت شما به پرهيزكارى نزديك‏تر است)، وظيفه مردان را در برابر زنان مطلقه خود بيان مى‏كند، كه اگر تمام مهر را پرداخته‏اند چيزى پس نگيرند و اگر نپرداخته‏اند همه آن را بپردازند و از نيمى كه حق آنها است صرف نظر كنند، زيرا مسلم است دختر يا زنى كه بعد از عقد يا پيش از عروسى از شوهر خود جدا مى‏شود ضربه سختى مى‏خورد و از نظر اجتماعى و روانى مواجه با مشكلاتى است و بى شك گذشت شوهر و پرداخت تمام مهر، تا حدى مرهم بر اين جراحات مى‏گذارد.

لحن مجموعه آيه، بر اصل اساسى" معروف" و" احسان"، در اين مسائل تاكيد مى‏كند، كه حتى طلاق و جدايى آميخته با نزاع و كشمكش و تحريك روح‏