تفسیر نمونه جلد 2

اين نماز همان نماز خوف است كه فقهاء در كتابهاى فقهى به طور مشروح، پيرامون آن بحث كرده‏اند، بنا بر اين آيه فوق تاكيد بر اين معنى دارد كه محافظت بر نمازها، تنها در حال امنيت نيست، بلكه در همه حال بايد نماز را بجا آورد تا پيوند بندگان با آفريدگار جهان، هميشه بر قرار باشد و به يقين از اين طريق نقطه اتكاء و اميدى براى انسان به وجود مى‏آيد، و او را در غلبه بر مشكلات، پيروز خواهد ساخت.

نكته: نقش نماز در تقويت روحيه‏ها

ممكن است كسانى تصور كنند كه تا اين حد اصرار و تاكيد در باره نماز يك نوع سختگيرى محسوب مى‏شود و شايد انسان را از وظائف خطيرى كه براى دفاع از خود در چنين لحظات دارد غافل سازد.

در حالى كه اين يك اشتباه بزرگ است معمولا انسان در اين حالات بيش از هر چيز نياز به تقويت روحيه دارد و اگر ترس و وحشت و ضعف روحيه بر او غلبه كند شكست او تقريبا قطعى خواهد بود، چه عملى بهتر از نماز و پيوند با خدايى كه فرمانش در تمام جهان هستى نافذ است و همه چيز در برابر اراده او سهل و آسان است، مى‏تواند روحيه سربازان مجاهد يا كسانى كه مواجه با خطرى شده‏اند را تقويت كند! گذشته از اين شواهد فراوانى در مجاهدات مسلمين صدر اول ديده مى‏شود، در اخبار مربوط به جنگ چهارم مسلمانان با صهيونيست‏ها كه در رمضان سال 1393- هجرى قمرى- روى داد مى‏خوانيم كه توجه سربازان اسلام به نماز و مبانى اسلام اثر فوق العاده‏اى در تقويت روحى آنها و پيروزى بر دشمن داشت.