تفسیر نمونه جلد 2

نمى‏خاستند".

سپس به سراغ امتياز حضرت مسيح (ع) رفته مى‏فرمايد:" ما به عيسى بن مريم نشانه‏هاى روشن داديم، و او را با روح القدس تاييد كرديم" (وَ آتَيْنا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّناتِ وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ).

نشانه‏هاى روشن، اشاره به معجزاتى مانند شفاى بيماران غير قابل علاج و احياى مردگان، و معارف عالى دينى است.

منظور از" روح القدس" پيك وحى خداوند يعنى جبرئيل، يا نيروى مرموز معنوى خاصى است، كه در" اولياء اللَّه"- با تفاوتهايى وجود دارد- و در تفسير آيه 87 سوره بقره، مشروحا بحث شد، و اگر در اينجا تاييد به روح القدس را در باره حضرت مسيح (ع) بيان فرموده به خاطر آن است كه سهم بيشترى نسبت به بسيارى از پيامبران، در او بوده است.

در ادامه آيه اشاره به وضع امتها و اختلافات آنها بعد از انبياء كرده، مى‏فرمايد:" اگر خدا مى‏خواست كسانى كه بعد از آنان بودند، پس از آنكه آن همه نشانه‏هاى روشن براى آنان آمد، به جنگ و ستيز با يكديگر نمى‏پرداختند" (وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّناتُ).

يعنى اگر خدا مى‏خواست، قدرت داشت كه آنها را به اجبار از جنگ و ستيز باز دارد ولى سنت الهى بر اين بوده و هست كه مردم را در انتخاب راه آزاد گذارد، ولى آنها از آزادى خود سوء استفاده كردند" و راه اختلاف پيمودند" (وَ لكِنِ اخْتَلَفُوا).

" پس بعضى از آنها ايمان آوردند و بعضى كافر شدند" (فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَ مِنْهُمْ مَنْ كَفَرَ).

مسلما اين اختلاف از خود مردم و هوى و هوسهاى آنها سرچشمه گرفت و گرنه در ميان پيامبران الهى اختلافى نبود، و همه يك هدف را تعقيب مى‏كردند.