تفسیر نمونه جلد 2

آنجا نازل شد و مردمى زراعت پيشه بودند، بلكه براى تمام مردم دنيا كه به هر حال بخشى از زندگى آنان را مسائل زراعى تشكيل مى‏دهد آموزنده بوده و هست.

2- از جمله" وَ أَصابَهُ الْكِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفاءُ" (صاحب آن باغ، پير و سالخورده باشد و فرزندانى كوچك و ناتوان داشته باشد) استفاده مى‏شود كه انفاق و بخشش در راه خدا و كمك به نيازمندان همچون باغ خرمى است كه هم خود انسان از ثمرات آن بهره‏مند مى‏شود و هم فرزندان او، در حالى كه رياكارى و منت و آزار، هم سبب محروميت خود او مى‏شود و هم نسلهاى آينده كه بايد از ثمرات و بركات اعمال نيك او بهره‏مند گردند محروم خواهند شد، و اين خود دليل بر آن است كه نسلهاى آينده در نتائج اعمال نيك نسلهاى گذشته سهيم هستند، از نظر اجتماعى نيز چنين است زيرا محبوبيت و اعتمادى كه پدران بر اثر كار نيك در افكار عمومى پيدا مى‏كنند، سرمايه بزرگى براى فرزندان آنها خواهد بود.

3- جمله" إِعْصارٌ فِيهِ نارٌ" (گرد بادى كه در آن آتشى باشد) ممكن است اشاره به گرد بادهاى ناشى از بادهاى" سموم" و سوزان و خشك كننده باشد و يا گردبادى كه از روى خرمن آتشى بگذرد و طبق معمول كه گرد باد هر چه را بر سر راه خود بيابد با خود همراه مى‏برد آن را از زمين برداشته و به نقطه ديگرى بپاشد، و ممكن است اشاره به گرد بادى باشد كه به همراه صاعقه به نقطه‏اى اصابت كند و همه چيز را تبديل به خاكستر نمايد و در هر حال اشاره به نابودى سريع و مطلق است. «1»

1)" اعصار" در لغت به معنى گردباد است كه به هنگام وزش باد از دو سوى مخالف تشكيل مى‏گردد و به شكل عمودى است كه يك سر آن به زمين چسبيده و سر ديگر آن در آسمان است و گاه بسيارى از اشياء را با خود مى‏برد.