تفسیر نمونه جلد 2

آيه فوق چندان مشكل نيست.

ضمنا از آيه استفاده مى‏شود كه يك نوع ارتباط ميان" ترك نمودن انفاق" و" فحشاء" وجود دارد البته اگر" فحشاء" به معنى بخل باشد ارتباط آن از اين جهت است كه ترك انفاق و بخششهاى مالى، آرام آرام صفت" بخل" را كه از بدترين صفات است در انسان ايجاد مى‏كند و اگر" فحشاء" را به معنى مطلق گناه يا گناه جنسى بگيريم باز ارتباط آن با ترك انفاق بر كسى پوشيده نيست، زيرا سرچشمه بسيارى از گناهان، و بى‏عفتيها و خودفروشيها، فقر و تهيدستى است علاوه بر همه اينها، انفاق يك سلسله آثار و بركات معنوى دارد كه جاى انكار نيست.

سپس مى‏افزايد:" خداوند آمرزش از سوى خود و فضل و بخشش را به شما وعده مى‏دهد" (وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا).

در تفسير" مجمع البيان" از امام صادق (ع) نقل شده است كه: هنگام انفاق دو چيز از طرف خدا است و دو چيز از ناحيه شيطان آنچه از جانب خداست يكى" آمرزش گناهان" و ديگرى" وسعت و افزونى اموال" و آنچه از طرف شيطان است يكى وعده فقر و تهيدستى و ديگرى امر به فحشاء است.

بنا بر اين منظور از مغفرة، آمرزش گناهان است و منظور از فضل همانطور كه از ابن عباس نقل شده زياد شدن سرمايه‏ها در پرتو انفاق مى‏باشد.

جالب توجه اينكه از امير مؤمنان على (ع) نقل شده كه فرمود:" هنگامى كه در سختى و تنگدستى افتاديد به وسيله انفاق كردن، با خدا معامله كنيد" (انفاق كنيد تا از تهيدستى نجات يابيد) «1».

و در پايان آيه مى‏فرمايد:" خداوند قادر و توانا و عالم است" (وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ).

1)" نهج البلاغه" كلمات قصار شماره 258.