تفسیر نمونه جلد 2

باشد كه خداوند دستور انفاق آن را داده است يا به وسيله نذر بر خود واجب كرده باشيد، هر گونه باشد، خدا از تمام جزئيات آن آگاه است و جزاى آن را از خوب و بد به تناسب آن خواهد داد.

و در پايان آيه مى‏فرمايد:" و ظالمان ياورى ندارند" (وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ).

" ظالمان" در اينجا اشاره به ثروت‏اندوزان بخيل و انفاق كنندگان رياكار، و منت‏گذاران و مردم‏آزاران است، كه خداوند آنها را يارى نمى‏كند و انفاقشان نيز در دنيا و آخرت ياورشان نخواهد بود.

يا كسانى كه به خاطر ترك انفاق به محرومان و تهيدستان هم به آنها ظلم كردند و هم به جامعه و هم به خويشتن.

يا كسانى كه انفاقها را در محل شايسته خود به كار نگرفتند زيرا ظلم به معنى وسيع كلمه، به معنى هر گونه كارى است كه در غير مورد خود انجام گيرد، و از آنجا كه منافاتى در ميان اين معانى سه‏گانه نيست ممكن است هر سه در مفهوم آيه جمع باشد.

آرى آنها نه در دنيا يار و ياورى دارند و نه در قيامت شفاعت كننده‏اى و اين خاصيت ظلم و ستم، در هر چهره و به هر شكل است.

ضمنا از اين آيه استفاده مى‏شود كه نذر مشروعيت دارد و بايد به آن عمل كرد. و اين از امورى بوده كه قبل از اسلام وجود داشته، و اسلام بر آن صحه گذاشته است.

در دومين آيه سخن از چگونگى انفاق از نظر آشكار و پنهان بودن است، مى‏فرمايد:" اگر انفاقها را آشكار كنيد، چيز خوبى است، و اگر آنها را مخفى ساخته و به نيازمندان بدهيد براى شما بهتر است" (إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَ إِنْ‏