تفسیر نمونه جلد 2

اين آيه سخن از جواز انفاق به غير مسلمانان است، به اين معنى كه نبايد انفاق بر بينوايان غير مسلمان را ترك كنند به منظور اينكه تحت فشار قرار گيرند و اسلام را اختيار كنند و هدايت شوند.

مى‏فرمايد:" هدايت آنها (به طور اجبار) بر تو نيست" (لَيْسَ عَلَيْكَ هُداهُمْ).

بنا بر اين ترك انفاق بر آنها براى اجبار آنها به اسلام صحيح نمى‏باشد اين سخن گر چه خطاب به پيامبر اكرم (ص) است، ولى در واقع همه مسلمانان را شامل مى‏شود.

سپس مى‏افزايد:" ولى خداوند هر كه را بخواهد (و شايسته بداند) هدايت مى‏كند" (وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ).

و بعد از اين يادآورى به ادامه بحث فوائد انفاق در راه خدا مى‏پردازد و مى‏گويد:" آنچه را از خوبيها انفاق كنيد براى خودتان است" (وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ).

" ولى جز براى خدا انفاق نكنيد" (وَ ما تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ اللَّهِ).

اين در صورتى است كه جمله خبريه" وَ ما تُنْفِقُونَ" را به معنى نهى بگيريم، يعنى انفاق شما در صورتى سود بخش است كه به خاطر خدا انجام گيرد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه جمله به همان معنى خبريه باشد، يعنى شما مسلمانان جز براى رضاى خدا و جلب خشنودى او انفاق نمى‏كنيد.

و در آخرين جمله باز به عنوان تاكيد بيشتر مى‏فرمايد:" آنچه از خوبيها انفاق مى‏كنيد به شما تحويل داده مى‏شود، و هرگز ستمى بر شما نخواهد شد" (وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ).

يعنى گمان نكنيد كه از انفاق خود سود مختصرى مى‏بريد، بلكه تمام آنچه را انفاق مى‏كنيد به طور كامل به شما باز مى‏گرداند، آن هم در روزى كه شديدا به آن نيازمنديد، بنا بر اين در انفاقهاى خود كاملا دست و دل باز باشيد.